კალგინი ანატოლი
(→იხილე აგრეთვე) |
(→იხილე აგრეთვე) |
||
| (2 მომხმარებლების 6 შუალედური ვერსიები არ არის ნაჩვენები.) | |||
| ხაზი 1: | ხაზი 1: | ||
| − | '''კალგინი ანატოლი ნიკოლოზის ძე''' (20.IV.1875, ვლადიკავკაზი - 20.III.1943) - ინჟინერი, არქიტექტორი. | + | [[ფაილი:Kalgini anatoli.jpg|thumb|'''ანატოლი კალგინი''']] |
| + | '''კალგინი ანატოლი ნიკოლოზის ძე''' ''(20.IV.1875, ვლადიკავკაზი - 20.III.1943)'' - ინჟინერი, არქიტექტორი. | ||
| − | 1900 დაამთავრა პეტერბურგის სამოქალაქო-საინჟინრო ინსტიტუტი. არქიტექტორის თანაშემწედ მუშაობდა პიატიგორსკში. 1901-1905 წლებში ცხოვრობდა ბაქოში. 1905-1907 წლებში ასწავლიდა სტროგანოვის სასწავლებელში - მოსკოვში. 1907 წლიდან [[თბილისი|თბილისში]] გადმოვიდა. მონაწილეობდა სხვადასხვა კვლევით ექსპედიციებში. 1907 [[ექვთიმე თაყაიშვილი|ექვთიმე თაყაიშვილთან]] და მოყვარულ ფოტოგრაფ ედუარდ ლიოზენთან ერთად, იმოგზაურა კოლა-ოლთისისა და არტაანის ძეგლების შესასწავლად. | + | ====ბიოგრაფია==== |
| + | 1900 წელს დაამთავრა პეტერბურგის სამოქალაქო-საინჟინრო ინსტიტუტი. არქიტექტორის თანაშემწედ მუშაობდა პიატიგორსკში. 1901-1905 წლებში ცხოვრობდა ბაქოში. 1905-1907 წლებში ასწავლიდა სტროგანოვის სასწავლებელში - მოსკოვში. 1907 წლიდან [[თბილისი|თბილისში]] გადმოვიდა. მონაწილეობდა სხვადასხვა კვლევით ექსპედიციებში. 1907 წელს [[ექვთიმე თაყაიშვილი|ექვთიმე თაყაიშვილთან]] და მოყვარულ ფოტოგრაფ ედუარდ ლიოზენთან ერთად, იმოგზაურა კოლა-ოლთისისა და არტაანის ძეგლების შესასწავლად. | ||
| − | 1917 ე. თაყაიშვილთან, [[ლადო გუდიაშვილი|ლადო გუდიაშვილთან,]] მიხეილ ჭიაურელთან და [[კირილე ზდანევიჩი|კირილე ზდანევიჩთან]] ერთად ტაო-კლარჯეთში იმოგზაურა. 1913-1916 წლებში მხატვარ [[ჰრინევსკი ჰენრიკ|ჰენრიხ ჰრინევსკისთან]] ერთად სათავადაზნაურო ბანკის შენობის პროექტი შექმნა და განახორციელა. | + | 1917 წელს [[თაყაიშვილი ექვთიმე|ე. თაყაიშვილთან]], [[ლადო გუდიაშვილი|ლადო გუდიაშვილთან,]] [[მიხეილ ჭიაურელი|მიხეილ ჭიაურელთან]] და [[კირილე ზდანევიჩი|კირილე ზდანევიჩთან]] ერთად [[ტაო]]-[[კლარჯეთი (ისტორიული მხარე სამხრეთ საქართველოში)|კლარჯეთში]] იმოგზაურა. 1913-1916 წლებში მხატვარ [[ჰრინევსკი ჰენრიკ|ჰენრიხ ჰრინევსკისთან]] ერთად სათავადაზნაურო ბანკის შენობის პროექტი შექმნა და განახორციელა. |
| − | 1920 | + | 1920 წლის 13 აგვისტოს [[საქართველოს დამფუძნებელი კრება|საქართველოს დამფუძნებელი კრებისა]] და [[საქართველოს მთავრობა 1918-1921|რესპუბლიკის მთავრობის]] მიერ მიღებულ იქნა დეკრეტი „ძველი ხუროთ-მოძღვრების ძეგლების შეკეთება დაცვისთვის - 2 000 000 მან. გადადებისა“. მუზეუმის სამეცნიერო საბჭომ ამ სამუშაოების შესასწავლად და შესასრულებლად შექმნა კომისია, რომელშიც [[ჩუბინაშვილი გიორგი|გ. ჩუბინაშვილი]], [[სევეროვი ნიკოლოზ|ნ. სევეროვი]] და ა. კალგინი შევიდნენ. მკვლევრები ჯერ [[მცხეთის ჯვრის მონასტერი|მცხეთის ჯვრი]]სა და სვეტიცხოვლის ეკლესიების შესასწავლად გაემგზავრნენ, შემდეგ, კახეთის რეგიონის რამდენიმე ძეგლი შეისწავლეს და შეაკეთეს, ასევე, მუზეუმში გადაიტანეს წრომის ეკლესიის [[მოზაიკა|მოზაიკის]] ფრაგმენტები. 1920 წლიდან [[საქართველოს ეროვნული მუზეუმი|ეროვნული მუზეუმის]] შენობის ფასადის გასაფორმებლად ნ. სევეროვი და ა. კალგინი |
მიიწვიეს. საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკის პერიოდში ამ სამუშაოების დასრულება ვერ მოხერხდა. | მიიწვიეს. საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკის პერიოდში ამ სამუშაოების დასრულება ვერ მოხერხდა. | ||
| − | 1922-1930 წლებში იყო სამხატვრო აკადემიის პროფესორი. 1927 ააგო ზემო ავჭალის ჰესი კ. ლეონტიევთან და მ. მაჭავარიანთან ერთად. | + | 1922-1930 წლებში იყო სამხატვრო აკადემიის პროფესორი. 1927 წელს ააგო ზემო ავჭალის ჰესი კ. ლეონტიევთან და მ. მაჭავარიანთან ერთად. 1930 წლიდან სიცოცხლის ბოლომდე ინდუსტრიული ინსტიტუტის არქიტექტურის ფაკულტეტზე ასწავლიდა. |
| − | 1930 წლიდან სიცოცხლის ბოლომდე ინდუსტრიული ინსტიტუტის არქიტექტურის ფაკულტეტზე ასწავლიდა. | + | |
| − | ანდერძის თანახმად, დაკრძალეს მცხეთაში, სამთავროს ეკლესიის ეზოში. | + | ანდერძის თანახმად, დაკრძალეს მცხეთაში, სამთავროს [[ეკლესია|ეკლესიის]] ეზოში. |
| − | + | ||
| + | :::::::::::::::::::::::::::::'''''სალომე ჭანტურიძე''''' | ||
==ლიტერატურა== | ==ლიტერატურა== | ||
| ხაზი 29: | ხაზი 30: | ||
[[კატეგორია:რუსი ინჟინრები]] | [[კატეგორია:რუსი ინჟინრები]] | ||
| − | [[კატეგორია:რუსი | + | [[კატეგორია:რუსი არქიტექტორები]] |
მიმდინარე ცვლილება 14:01, 24 ნოემბერი 2022 მდგომარეობით
კალგინი ანატოლი ნიკოლოზის ძე (20.IV.1875, ვლადიკავკაზი - 20.III.1943) - ინჟინერი, არქიტექტორი.
სარჩევი |
[რედაქტირება] ბიოგრაფია
1900 წელს დაამთავრა პეტერბურგის სამოქალაქო-საინჟინრო ინსტიტუტი. არქიტექტორის თანაშემწედ მუშაობდა პიატიგორსკში. 1901-1905 წლებში ცხოვრობდა ბაქოში. 1905-1907 წლებში ასწავლიდა სტროგანოვის სასწავლებელში - მოსკოვში. 1907 წლიდან თბილისში გადმოვიდა. მონაწილეობდა სხვადასხვა კვლევით ექსპედიციებში. 1907 წელს ექვთიმე თაყაიშვილთან და მოყვარულ ფოტოგრაფ ედუარდ ლიოზენთან ერთად, იმოგზაურა კოლა-ოლთისისა და არტაანის ძეგლების შესასწავლად.
1917 წელს ე. თაყაიშვილთან, ლადო გუდიაშვილთან, მიხეილ ჭიაურელთან და კირილე ზდანევიჩთან ერთად ტაო-კლარჯეთში იმოგზაურა. 1913-1916 წლებში მხატვარ ჰენრიხ ჰრინევსკისთან ერთად სათავადაზნაურო ბანკის შენობის პროექტი შექმნა და განახორციელა.
1920 წლის 13 აგვისტოს საქართველოს დამფუძნებელი კრებისა და რესპუბლიკის მთავრობის მიერ მიღებულ იქნა დეკრეტი „ძველი ხუროთ-მოძღვრების ძეგლების შეკეთება დაცვისთვის - 2 000 000 მან. გადადებისა“. მუზეუმის სამეცნიერო საბჭომ ამ სამუშაოების შესასწავლად და შესასრულებლად შექმნა კომისია, რომელშიც გ. ჩუბინაშვილი, ნ. სევეროვი და ა. კალგინი შევიდნენ. მკვლევრები ჯერ მცხეთის ჯვრისა და სვეტიცხოვლის ეკლესიების შესასწავლად გაემგზავრნენ, შემდეგ, კახეთის რეგიონის რამდენიმე ძეგლი შეისწავლეს და შეაკეთეს, ასევე, მუზეუმში გადაიტანეს წრომის ეკლესიის მოზაიკის ფრაგმენტები. 1920 წლიდან ეროვნული მუზეუმის შენობის ფასადის გასაფორმებლად ნ. სევეროვი და ა. კალგინი მიიწვიეს. საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკის პერიოდში ამ სამუშაოების დასრულება ვერ მოხერხდა.
1922-1930 წლებში იყო სამხატვრო აკადემიის პროფესორი. 1927 წელს ააგო ზემო ავჭალის ჰესი კ. ლეონტიევთან და მ. მაჭავარიანთან ერთად. 1930 წლიდან სიცოცხლის ბოლომდე ინდუსტრიული ინსტიტუტის არქიტექტურის ფაკულტეტზე ასწავლიდა.
ანდერძის თანახმად, დაკრძალეს მცხეთაში, სამთავროს ეკლესიის ეზოში.
- სალომე ჭანტურიძე
[რედაქტირება] ლიტერატურა
- ვ. ბერიძე, თბილისის ხუროთმოძღვრება 1801-1917, ტ. II, 1963;
- საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკის სამართლებრივი აქტების კრებული, თბ., 1990;
- ქსე, ტ. V, თბ., 1980; გ. ჩხაიძე, საქართველოს სახელმწიფო მუზეუმი, თბ., 2003;
- გაზ. „საქართველოს რესპუბლიკა, 1920, №188.
[რედაქტირება] წყარო
საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკა (1918-1921) ენციკლოპედია-ლექსიკონი
