მგალობლიშვილი სოფრომ
მ (მომხმარებელმა Tkenchoshvili გვერდი „მგალობლიშვილი სოფრომ“ გადაიტანა გვერდზე „[[სოფრომ მგალობლიშვილ...) |
(→იხილე აგრეთვე) |
||
| (2 მომხმარებლების 6 შუალედური ვერსიები არ არის ნაჩვენები.) | |||
| ხაზი 1: | ხაზი 1: | ||
| + | [[ფაილი:MgalobliSvili sofrom.jpg|thumb|'''სოფრომ მგალობლიშვილი''']] | ||
'''მგალობლიშვილი სოფრომ ზაქარიას ძე''' - (20.VII.1851, სოფ. დირბი - გ. 30.XI.1925, [[თბილისი]]) - [[ქართველები|ქართველი]] მწერალი, პუბლიცისტი და საზოგადო მოღვაწე. | '''მგალობლიშვილი სოფრომ ზაქარიას ძე''' - (20.VII.1851, სოფ. დირბი - გ. 30.XI.1925, [[თბილისი]]) - [[ქართველები|ქართველი]] მწერალი, პუბლიცისტი და საზოგადო მოღვაწე. | ||
====ბიოგრაფია==== | ====ბიოგრაფია==== | ||
| − | 1873 დაამთავრა თბილისის სასულიერო სემინარია, დაბრუნდა მშობლიურ ქალაქში, მუშაობდა რუსული და ქართული ენების მასწავლებლად. გორში ეწეოდა საზოგადოებრივ-რევოლუციურ მოღვაწეობასაც. ასევე ავრცელებდა აკრძალულ ლიტერატურას, რისთვისაც ორჯერ დააპატიმრეს. თანამშრომლობდა | + | 1873 წელს დაამთავრა თბილისის სასულიერო სემინარია, დაბრუნდა მშობლიურ ქალაქში, მუშაობდა რუსული და [[ქართული ენა|ქართული ენების]] მასწავლებლად. გორში ეწეოდა საზოგადოებრივ-რევოლუციურ მოღვაწეობასაც. ასევე ავრცელებდა აკრძალულ ლიტერატურას, რისთვისაც ორჯერ დააპატიმრეს. თანამშრომლობდა ქართველ ხალხოსანთა ჟ. „იმედთან“. 1912-1913 წლებში გაზ. „ჩვენი დროების“, ხოლო 1912 წელს გაზ. „თემის“ რედაქტორი იყო. ის ხალხოსნური მიმართულების მწერალია. მის შემოქმედებაში აისახა ქართველი გლეხობის ცხოვრება ბატონყმობის გადავარდნის წინა პერიოდიდან 1905-1907 წლების რევოლუციის ხანამდე. შემდეგ ფოთში მუშაობდა საეპარქიო სამმართველოში. 1897 წელს გადმოდის თბილისში და იწყებს სამსახურს სინოდის კანტორაში. 1910 დაითხოვეს სინოდიდან და ჩაება საზოგადოებრივ საქმიანობაში. წერა სემინარიაში დაიწყო. თანამშრომლობდა „დროებასა“ და „მნათობთან“, სადაც ბეჭდავდა როგორც ორიგინალურ ნაწარმოებებს, ასევე თარგმანებსაც. თარგმნა შილერის „ორლეანელი ქალი“. ბეჭდავდა მოთხრობებსა და პუბლიცისტურ წერილებს. მისმა მოთხრობებმა „დედა მაია“, „ღამის მეხრე ცეცო“, „წითელი სარჩული“, „ჯორ-ზაქარია“, „ყაყიტას ქურდები“ და სხვ., იმთავითვე მკითხველის მოწონება დაიმსახურა. |
| − | 1910 დაითხოვეს სინოდიდან და ჩაება საზოგადოებრივ საქმიანობაში. წერა სემინარიაში დაიწყო. თანამშრომლობდა „დროებასა“ და „მნათობთან“, სადაც ბეჭდავდა როგორც ორიგინალურ ნაწარმოებებს, ასევე თარგმანებსაც. თარგმნა შილერის „ორლეანელი ქალი“. ბეჭდავდა მოთხრობებსა და პუბლიცისტურ წერილებს. მისმა მოთხრობებმა „დედა მაია“, „ღამის მეხრე ცეცო“, „წითელი სარჩული“, „ჯორ-ზაქარია“, „ყაყიტას ქურდები“ და სხვ., იმთავითვე | + | |
| − | მკითხველის მოწონება დაიმსახურა. | + | |
1919 ჟურ. „ნაკადულმა“ გამოაქვეყნა მისი „მოგონებები“. 1918-1921 წლებში ეწეოდა სამწერლობო საქმიანობას. დაკრძალულია მწერალთა და საზოგადო მოღვაწეთა დიდუბის პანთეონში. | 1919 ჟურ. „ნაკადულმა“ გამოაქვეყნა მისი „მოგონებები“. 1918-1921 წლებში ეწეოდა სამწერლობო საქმიანობას. დაკრძალულია მწერალთა და საზოგადო მოღვაწეთა დიდუბის პანთეონში. | ||
| − | ::::::::::::::::::::::::::::::::::: | + | |
| + | :::::::::::::::::::::::::::::::::::'''''გაგა ლომიძე''''' | ||
==ლიტერატურა== | ==ლიტერატურა== | ||
| ხაზი 23: | ხაზი 23: | ||
[[კატეგორია:ქართველი მწერლები]] | [[კატეგორია:ქართველი მწერლები]] | ||
[[კატეგორია:ქართველი პუბლიცისტები]] | [[კატეგორია:ქართველი პუბლიცისტები]] | ||
| − | [[კატეგორია: | + | [[კატეგორია:საქართველოს საზოგადო მოღვაწეები]] |
| + | [[კატეგორია:მგალობლიშვილები]] | ||
| + | [[კატეგორია:ქართველი ხალხოსნები]] | ||
მიმდინარე ცვლილება 23:22, 16 ოქტომბერი 2023 მდგომარეობით
მგალობლიშვილი სოფრომ ზაქარიას ძე - (20.VII.1851, სოფ. დირბი - გ. 30.XI.1925, თბილისი) - ქართველი მწერალი, პუბლიცისტი და საზოგადო მოღვაწე.
სარჩევი |
[რედაქტირება] ბიოგრაფია
1873 წელს დაამთავრა თბილისის სასულიერო სემინარია, დაბრუნდა მშობლიურ ქალაქში, მუშაობდა რუსული და ქართული ენების მასწავლებლად. გორში ეწეოდა საზოგადოებრივ-რევოლუციურ მოღვაწეობასაც. ასევე ავრცელებდა აკრძალულ ლიტერატურას, რისთვისაც ორჯერ დააპატიმრეს. თანამშრომლობდა ქართველ ხალხოსანთა ჟ. „იმედთან“. 1912-1913 წლებში გაზ. „ჩვენი დროების“, ხოლო 1912 წელს გაზ. „თემის“ რედაქტორი იყო. ის ხალხოსნური მიმართულების მწერალია. მის შემოქმედებაში აისახა ქართველი გლეხობის ცხოვრება ბატონყმობის გადავარდნის წინა პერიოდიდან 1905-1907 წლების რევოლუციის ხანამდე. შემდეგ ფოთში მუშაობდა საეპარქიო სამმართველოში. 1897 წელს გადმოდის თბილისში და იწყებს სამსახურს სინოდის კანტორაში. 1910 დაითხოვეს სინოდიდან და ჩაება საზოგადოებრივ საქმიანობაში. წერა სემინარიაში დაიწყო. თანამშრომლობდა „დროებასა“ და „მნათობთან“, სადაც ბეჭდავდა როგორც ორიგინალურ ნაწარმოებებს, ასევე თარგმანებსაც. თარგმნა შილერის „ორლეანელი ქალი“. ბეჭდავდა მოთხრობებსა და პუბლიცისტურ წერილებს. მისმა მოთხრობებმა „დედა მაია“, „ღამის მეხრე ცეცო“, „წითელი სარჩული“, „ჯორ-ზაქარია“, „ყაყიტას ქურდები“ და სხვ., იმთავითვე მკითხველის მოწონება დაიმსახურა.
1919 ჟურ. „ნაკადულმა“ გამოაქვეყნა მისი „მოგონებები“. 1918-1921 წლებში ეწეოდა სამწერლობო საქმიანობას. დაკრძალულია მწერალთა და საზოგადო მოღვაწეთა დიდუბის პანთეონში.
- გაგა ლომიძე
[რედაქტირება] ლიტერატურა
- ლ. ასათიანი, სოფრომ მგალობლიშვილი, ჩვენი მწერლები, თბ., 1972;
- ზ. ბაბუნაშვილი, თ. ნოზაძე, „მამულიშვილთა სავანე“, თბ., 1994;
- მ. გოგოლაძე - გაბუნია, მწერალთა ბიოგრაფიები, თბ., 2004;
- მ. კეკელიძე, სახალხო განათლების ქართველი მოღვაწეები და სახალხო მასწავლებლები, თბ., 1953.
[რედაქტირება] წყარო
საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკა (1918-1921) ენციკლოპედია-ლექსიკონი
