ლუტიძე ბიძინა
ბიძინა ლუტიძე – (1925–2005), ფილოსოფიის მეცნიერებათა დოქტორი (1965), პროფესორი (1967), მეცნიერების დამსახურებული მოღვაწე (1985), საქართველოს ფილოსოფიურ მეცნიერებათა აკადემიის აკადემიკოსი (1995); დაიბადა სოფელ ზედა ალისუბანში (თერჯოლის რაიონი). 1942 წელს დაამთავრა თბილისის პირველი საშუალო სკოლა, არის სამამულო ომის მონაწილე. 1950 წელს დაამთავრა თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტის ფილოსოფიის ფაკულტეტი. 1953 წლიდან მუშაობს თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტის ფილოსოფიის ფაკულტეტზე, 1970-2004 წლებში მუშაობდა ჰუმანიტარული ფაკულტეტების ფილოსოფიის კათედრის გამგედ და ამავე კათედრის პროფესორად.
ბ. ლუტიძის სამეცნიერო კვლევის სფეროა სოციალური ფილოსოფია. იკვლევს პიროვნების ფორმირების, საზოგადოებისა და პიროვნების ურთიერთობის, თაობათა კავშირის, საზოგადოების სოციალური განვითარების და სხვა მსგავს საკითხებს.
გამოქვეყნებული აქვს 15 მონოგრაფია, სახელმძღვანელოები და მრავალი სამეცნიერო სტატია.
თხზულებები
- „შრომა და ადამიანი“ (თბილისი. 1967);
- „თაობათა ურთიერთობა საზოგადოებაში“ (თბილისი, 1972);
- „ისტორიული მატერიალიზმის საკითხები“ (თბილისი, 1988);
- „კოლექტივი და პიროვნება“ (თბილისი, 1979);
- „სოციოლოგიის შესავალი“ (თბილისი, 1996);
- „სოციოლოგიური აზრის ისტორია“ (თბილისი, 2000)
- „გლობალიზაცია: არსი, პრობლემები“ (თბილისი, 2002);
- „სოციოლოგია“ (თბილისი, 2002).
