მანსვეტაშვილი იაკობ
მანსვეტაშვილი იაკობ – (ფსევდონიმები: „დონ-იაგო“, „ალექსანდრიძე“, „ბარელი“, „შერმადინი“) (1855-1939) — ლიტერატორი, ჟურნალისტი, საზოგადო მოღვაწე.
სწავლობდა თბილისის სასულიერო სასწავლებელში, შემდეგ — პეტერბურგის უნივერსიტეტის საბუნებისმეტყველო ფაკულტეტზე (1886-90), იქ გაეცნო რუსი რევოლუციონერ-დემოკრატების იდეებს, სენ-სიმონის, ფურიეს, ოუენის, ლასალის თხზულებებს. სამშობლოში დაბრუნების შემდეგ ერთხანს იყო ქართველთა შორის წერა-კითხვის გამავრცელებელი საზოგადოების მდივანი. აქტიურად თანამშრომლობდა „ივერიაში“, „ჯეჯილსა“ და „მოამბეში“, აქვეყნებდა სამეცნიერო წერილებს, ფელეტონებს, მოთხრობებს, ეპიგრამებს, ჟურნალ–გაზეთების მიმოხილვებს (სათაურით „ნარკვევი“). ახლო ურთიერთობა ჰქონდა ი. ჭავჭავაძესთან. საყურადღებოა ი. მანსვეტაშვილის წიგნი „მოგონებანი“ (1936), რომელშიც მან ასახა გასული საუკუნის 70-90-იან წწ. საქართველოსა და რუსეთის მნიშვნელოვანი ისტორიულ-სოციალური და კულტურულ-ლიტერატურული მოვლენები, მოგვცა თავისი დროის ბევრი საზოგადო მოღვაწის საინტერესო პორტრეტი და პირუთვნელი დახასიათება.
