მეტერნიხი კლემენს ვენცელ ლოთარ
კლემენს ვენცელ ლოთარ მეტერნიხი – (გერმ. Klemens Wenzel Lothar von Metternich; დ. 15 მაისი, 1773 – გ. 11 ივნისი, 1859), თავადი, ავსტრიის სახელმწიფო მოღვაწე და დიპლომატი.
1798-99 – ვესტფალიის კათოლიკურ საგრაფოთა წარმომადგენელი რაშტატის კონგრესზე 1797-99.
1801-03 – ავსტრიის დესპანი საქსონიაში, 1803-05 – პრუსიაში, 1806-09 – ელჩი საფრანგეთში.
1807 ფონტენბლოში ხელი მოაწერა კონვენციას საფრანგეთთან, რომელმაც შეასუსტა პრესბურგის სამშვიდობო ხელშეკრულების (1805) ავსტრიისათვის მეტად მკაცრი პირობები.
1809-21– ავსტრიის საგარეო საქმეთა მინისტრი, და ფაქტობრივად, ავსტრიის მთავრობის მეთაური;
1821-48 – ავსტრიის კანცლერი.
ხელისუფლებაში მოსვლის შემდეგ აიღო საფრანგეთთან დაახლოების კურსი. რუსეთში ნაპოლეონ I-ის არმიის განადგურების შემდეგ ხელი მოაწერა რუსეთთან და პრუსიასთან რაიხენბახის კონვენციას 1813. მნიშვნელოვანი როლი შეასრულა პრაღის კონგრესზე 1813 და შომონის ტრაქტატის 1814 ხელმოწერაში. ვენის კონგრესის 1814-15 თავმჯდომარედ ყოფნისას მიაღწია გადაწყვეტილების მიღებას ავსტრიის მეთაურობით გერმანიის კავშირის შექმნის შესახებ. რუსეთის იზოლაციის მიზნით ხელი მოაწერა საიდუმლო სამთა კავშირს დიდ ბრიტანეთთან და საფრანგეთთან (ვენის ხელშეკრულება 1815), იყო საღვთო კავშირის 1815-33 ერით-ერთი ორგანიზატორი. 1830-იანი წლების დასაწყისის რევოლუციურმა მოვლენებმა მეტერნიხი აიძულა, დაახლოებოდა რუსეთს (მიუნხენგრეცის კინვენცია 1833). ავსტრიის 1848 რევოლუციის შემდეგ გაიქცა დიდ ბრიტანეთში. ავსტრიაში დაბრუნდა 1851.
