ოკაზიონალიზმი
ოკაზიონალიზმი – (ლათ. occasionalis- შემთხვევითი), ნეოლოგიზმი, რომელიც არსებული დერივაციული თუ ფლექსიური სისტემისათვის გამონაკლისია. ამგვარი წარმოებები, ჩვეულებისამებრ, შემოქმედთა ენისათვის არის დამახასიათებელი და პოეტიკურ ან სხვა სტილისტიკურ დანიშნულებას ასრულებენ. მაგ., ცნობილია რუსთველისეული ო-ები: დესი – „უდესი“, „დაზე უკეთესი“ („დისაგანმცა უფრო დესი„), უცხენმალესი („ყოვლგან რბოდეს საძებარად, ვინცა იყო უცხენმალეს“)-. ამგვარი ინდივიდუალური წარმოებები, ჩვეულებრივ, ენაში არ მკვიდრდება როგორც არაკანონიერი, არასისტემური, არაუზუალური; თუმცა გამორიცხული არ არის ცალკეული ერთეულის გამოყენება-დამკვიდრება როგორც გაქვავებული, მყარი ფუძისა (მაგ., ილიასეული ენობრივად კანონიერი ფორმა გვეყუდნეს („ჩვენი თავნი ჩვენადვე გვეყუდნეს“) ოკაზიონალურ ერთეულად იქნა გაგებული და ყუდნ ფუძე „გვეკუთვნის“ ზმნის საწარმოებელი მოდელით დამკვიდრდა: გვეყუდვნის, გვეყუდნოდა და მისთ.).
ა. არაბული
