პარაფარინგეალური ფლეგმონა
პარატონზილარული აბსცესი — ეს არის პარატონზილარული სივრცის ჩირქგროვა (სივრცე ტონზილას კაფსულასა და ხახის კუნთებს შორის). ბაქტერიოლოგიურ კვლევაში ხშირად შერეული ბაქტერიები ამოითესება. ძირითადად, ეს არის სტრეპტოკოკი და, ზოგ შემთხვევაში, ანაერობული ინფექციაც. ამ დროს პენიცილინით მკურნალობა უშედეგო ხდება.
უმეტესად, ეს ჩირქგროვები გლანდის წინა და რკალის ლორწოვან გარს შორის მდებარეობენ. თუმცა, შესაძლოა გლანდის უკანა და ხახის კუნთებს შორისაც იყოს.
ინტრატონზილარული აბსცესები ძალიან იშვიათი მოვლენაა, თუმცა მისი უგულვებელყოფა არ შეიძლება.
დაავადების დასაწყისი ანგინას წააგავს, თუმცა გამოირჩევა:
- — მნიშვნელოვანი დისფაგიით ტრიზმის და ტკივლის გამო. ეს ტკივილი გადაეცემა ყურს და კეფას;
- — ზოგადი მდგომარეობის დამძიმებით;
- — ოროსკოპიით, სასის ასიმეტრიით და, რაც მთავარია, ნაქის შეშუპებით და ასიმეტრიით;
ამ კლინიკური ნიშნების არსებობისას, აუცილებელი ხდება ქირურგიული ჩარევის განხილვა, რადგანაც აბსცედირებული ტონზილის ან პარატონზილარული სივრცის დაცლა აუცილებელია, რათა არ განვითარდეს უფრო საშიში დაავადებები, როგორიცაა: ცერვიკალური ცელულიტი ან სეფსისი.
ოპერაციული ჩარევისას, მიდამოს არჩევა ხდება ჩირქგროვის თავმოყრის ყველაზე სავარაუდო წერტილში, რაც თვალით ან ტომოგრაფიით დგინდება. ტომოგრაფიულ კვლევას საეჭვო შემთხვევებში ვაკეთებთ.
ქირურგიული ჩარევა ყოველთვის პუნქციით ჯობია დავიწყოთ. ამით, სისხლძარღვოვანი გენეზის შეშუპების დროს, თავიდან ავიცილებთ ძლიერ სისხლდენას და, რაც მთავარია, ნაკლებად ინვაზიურად მივაგნებთ ჩირქგროვას. შემდეგ, უკვე შეიძლება განაკვეთის გაფართოება და აბსცესის სრული დაცლა. ეს მანიპულაცია სასურველია ზოგადი ანესთეზიის ქვეშ განხორციელდეს, რაც ქირურგისთვის და პაციენტისთვისაც კომფორტულია. თუმცა, არის შემთხვევები, როდესაც ტრიზმის გამო პაციენტს ვერ დავაძინებთ. ამ შემთხვევაში საჭირო ხდება დაძინების გარეშე ჩავატაროთ მანიპულაცია.
მიღებული სითხე აუცილებლად ბაქტერიოლოგიურ კვლევაზეა გასაგზავნი. უმეტესწილად, საქმე გვაქვს ანაერობულ ინფექციასთან, რასაც საოპერაციოშივე ადასტურებს სპეციფიკური მყრალი სუნი.
ემპირიული ანტიბიოტიკოთერაპია შეიძლება დავიწყოთ დაცული ამოქსიცილინით (Amoxiclav) და დავამატოთ მეტრონიდაზოლი (Flagyl, Klion).
ასევე, შეიძლება ცეფალოსპორინების ჯგუფის (SUPRAX) ჩართვა.
ანტიბიოგრამის შემდეგ, შესაძლო ხდება ანტიბიოტიკის შეცვლა. მკურნალობა ყოველთვის 10-11 დღეს უნდა გაგრძელდეს.
განკურნების შემდეგ, ტონზილექტომია არ არის აუცილებელი. თუმცა, რეციდივის საშიშროება მაინც გვიბიძგებს პაციენტს შევთავაზოთ ამგვარი ქირურგიული ჩარევა განკურნებიდან 1-2 თვეში.
მწვავე პროცესზე ტონზილექტომიის გაკეთება, ჩვენი აზრით, არ არის მიზანშეწონილი. ძალიან იშვიათად, თუმცა ზოგი ქირურგიული სკოლა მას მაინც იყენებს.
პარაფარინგეალური ფლეგმონა
ამ პათოლოგიას უფრო სერიოზული გართულებები მოსდევს, რადგანაც კისრის ფასციების მეშვეობით შესაძლო ხდება აბსცესის გავრცელება მედიასტინალურ მიდამოში. ამ დაავადების ლეტალურობა საფრანგეთში 14%-ს შეადგენს.
სადგისისებრი მორჩის მიდამოს ფლეგმონა კი შესაძლოა გახდეს ვენური ტრომბოზის მიზეზი. იგი შეიძლება დაიწყოს ანგინის შემდეგ ან საერთოდ შეუმჩნეველი იყოს.
ხახის ასიმეტრიული შესიება აშკარა ანთებით პროცესს მოსდევს და სპონტანური ან ქირურგიული ჩარევით დრენირდება. უმეტესწილად, გვხვდება ასეთი აბსცესის ფორმა და მეორე, უფრო ლატენტურად მიმდინარე პროცესი, რომელიც ანტიბიოტიკოთერაპიის შემდეგ იკურნება და პარაფარინგეალური მიდამოს გამაგრებულ მასად ყალიბდება. იგი ხშირად სიმსივნოვან ეტიოლოგიაზე ბადებს ეჭვს. ეს უფრო იშვიათი, თუმცა შესაძლებელი ფორმაა.
დიფერენციალური დიაგნოსტიკის ყველაზე კარგი მეთოდი CT-ია, რომელიც ფლეგმონის ზუსტ ლოკალიზაციას და მის ხასიათს გვაჩვენებს.
| NOTA BENE
სიფრთხილეა საჭირო, რათა ფლეგმონაში არ აგვერიოს:
|
