პულომა
პულომა – (ინდ.) ბრძენი ბჰრიგუს სათნო მეუღლე. ერთ დროს პულომას მამა შეჰპირდა პულომანს, დემონიურ არსებას, რომ თავის ასულს მიათხოვებდა. მაგრამ ბჰრიგუმ მოიტაცა პულომა მამის სახლიდან, ვიდრე პულომანი მის წასაყვანად მივიდოდა. ცოლ-ქმარი ტყეში განმარტოებით დასახლდა, სადაც ბჰრიგუ ასკეტურ და მჭვრეტელობით ცხოვრებას ეწეოდა.
ერთ დილას, როცა ბჰრიგუ მდინარეზე განსაბანად იყო წასული, ხოლო მისი ფეხმძიმე ცოლი ქოხში ელოდებოდა მას, ტყეში მოხეტიალე პულომანი წააწყდა მათ განმარტოებულ ქოხს და შიგ შევიდა. პულომამ კეთილად მიიღო სტუმარი, ტყის ხილით და კენკრით გაუმასპინძლდა. პულომანს მაშინვე გულში ჩაუვარდა მშვენიერი მასპინძელი. იგი დაეკითხა ბუხარში მოგიზგიზე ცეცხლს: „აგნი, მითხარი, არ დამიმალო. ეს ქალი ის ქალწული ხომ არ არის, ბჰრიგუმ რომ აღმითქვა, ცოლად მოგათხოვებო? ბჰრიგუმ მუხანათურად წამართვა იგი. მე დავიბრუნებ მას, თუ მეტყვი, რომ ეს ის არის“. აგნიმ მიუგო, ტყუილის თქმისა მეშინია, მაგრამ ბრძენი ბჰრიგუს რისხვასაც ვერიდებიო. ეს რომ მოისმინა, პულომანი მყისვე ტახად გადაიქცა და გაიტაცა პულომა. ქარის უსწრაფესად მიქროდა პულომანი ტყეში თავის მსხვერპლთან ერთად. შეშინებულ პულომას ბავშვი უდროოდ დაებადა, საშოდან გადმოუვარდა და ამიტომაც დაერქვა ჩიავანა – „გადმოგდებული“. ახალდაბადებული ისეთ ელვარებას აფრქვევდა, რომ დემონმა ვერ გაუძლო და ფერფლად იქცა. ბჰრიგუმ მიაგნო მის კვალს და სახლში წამოიყვანა. ქალის ნაამბობი რომ მოისმინა, თუ როგორ გაუმხილა აგნიმ მომტაცებელს პულომას ვინაობა, განრისხებულმა დაწყევლა ცეცხლი: „დაე, ყოვლის მშთანთქმელი იყავ!“
