ურითმო ლექსი

ურითმო ლექსი – იგივე „თეთრი ლექსი“. აღნიშნავს ისეთ ლექსს, რომელშიც რითმა შეგნებულად არაა გამოყენებული. ურითმობა არქაული პოეტიკის თვისებაა.

ლაშარს მშავლები ახოხორდა,

გიგა არ სჯერდა თავისასა,

გიგავ, დასჯერდი, და გენაცვალოს,

ერთა ხოხორი ცუდი არი.

ურითმობის საფეხური ყველაზე უკეთ შეინიშნება სვანურ ლექსებში:

ჯჷერგ ბოჷშ ჯიმზერახ,

ჯიბინახ ლიზი კ-ლიჩედი,

ნაზუს ხაქადიხ შუკვაში,

კოჯას ხაგენედ თჷმიშე.

ხალხურ პოეზიაში ურითმობის კომპენსაციას ახდენს სასიმღერო რიტმი და მელოდია.

ჯ. ბარდაველიძე

ლიტერატურა

ჯ. ბარდაველიძე, ქართული ხალხური ლექსთწყობი საკითხები (რეფრენი, რითმა, სტროფი), თბილისი, 1960.

წყარო

ქართული ფოლკლორის ლექსიკონი: ნაწილი II