ღამბაშიძე შალვა

შალვა ღამბაშიძე

ღამბაშიძე შალვა ქსენოფონტეს ძე (დ. - 1.VIII.1899, ზესტაფონი - გ. - 18.V.1955, თბილისი) - მსახიობი.

ბიოგრაფია

1917 წელს ქუთაისის რეალური სასწავლებლის დამთავრების შემდეგ, თეატრალური განათლება მიიღო ჯაბადარის სტუდიაში, თბილისში (1918-1920). 1920 წლიდან იყო ბათუმის თეატრის მსახიობი, 1921-1928 წლებში რუსთაველის თეატრის, 1928-1955 წლებში კი მარჯანიშვილის თეატრის მსახიობი. 1937-1947 წლებში იყო ამ თეატრის დირექტორი და სამხატვრო ხელმძღვანელი.

სცენური სახეები

სცენური სახეებიდან აღსანიშნავია:

• ესტევანი (ლოპე დე ვეგას „ცხვრის წყარო“);
• კაკუტა;
• მეწისქვილე (კაკაბაძის „ყვარყვარე თუთაბერი“);
• მოძღვარი (ა. ყაზბეგის „მოძღვრის“ მიხედვით);
• დე სილვა (გუცკოვის „ურიელ აკოსტა“);
• ოტელო (შექსპირის „ოტელო“);
• ბოროდინი (აფინოგენოვის „შიში“);
• არჩილი („ჩატეხილი ხიდი“ ი. ჭავჭავაძის მოთხრობის მიხედვით);
• სოლომონი (ლ. არდაზიანის „სოლომონ ისაკიჩ მეჯღა-ნუაშვილი“, ინსცენირება) და სხვ.

კინო როლები

ღამბაშიძემ არაერთი შთამბეჭდავი სახე შექმნა კინოში:

• ბეკინა სამანიშვილი („სამანიშვილის დედინაცვალი“, 1927);
• დავითი („დარიკო“, 1936);
• ანდუყაფარი („გიორგი სააკაძე“, 1942);
• გრამიტონი („ჭირვეული მეზობლები“, 1945);
• თავადი ელიზბარი („დავით გურამიშვილი”, 1946);
• მაკარი („ქეთო და კოტე”, 1948) და სხვ.

დაჯილდოებულია 2 ლენინის ორდენით, შრომის წითელი დროშის ორდენითა და მედლებით. დაკრძალულია მწერალთა და საზოგადო მოღვაწეთა დიდუბის პანთეონში.

მერაბ გეგია

ლიტერატურა

• ზ. ბაბუნაშვილი, თ. ნოზაძე, მამულიშვილთა სავანე, თბ., 1994;
• ე. ქარელიშვილი, გადამწვარი გული, თბ., 1961;
• შ. ღამბაშიძე, კრ., თბ., 1973;
• დ. ჯანელიძე, შალვა ღამბაშიძე, წგნ.: სახიობა, თბ., 1958.

იხილე აგრეთვე

ბიოგრაფიული ლექსიკონი

წყარო

საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკა (1918-1921) ენციკლოპედია-ლექსიკონი