მეძაღლეთუხუცესი
(ახალი გვერდი: '''მეძაღლეთუხუცესი''' - სამონადირეო უწყების მოხელე. ევალებოდა ...) |
(→წყარო) |
||
| (ერთი მომხმარებლის 3 შუალედური ვერსიები არ არის ნაჩვენები.) | |||
| ხაზი 7: | ხაზი 7: | ||
==წყარო და ლიტერატურა== | ==წყარო და ლიტერატურა== | ||
| − | დასტურლამალი1970: 688-690; იოანე ბატონიშვილი 1936: 215-216; სურგულაძე 1952: 222. | + | * დასტურლამალი1970: 688-690; |
| + | * იოანე ბატონიშვილი 1936: 215-216; | ||
| + | * სურგულაძე 1952: 222. | ||
==წყარო== | ==წყარო== | ||
| − | ცენტრალური და ადგილობრივი სამოხელეო წყობა შუა საუკუნეების საქართველოში | + | [[ცენტრალური და ადგილობრივი სამოხელეო წყობა შუა საუკუნეების საქართველოში]] |
| − | + | ||
| − | [[კატეგორია: | + | [[კატეგორია:მოხელეები ძველ საქართველოში]] |
| − | [[კატეგორია: თანამდებობები]] | + | [[კატეგორია:თანამდებობები ძველ საქართველოში]] |
მიმდინარე ცვლილება 15:16, 16 ივნისი 2023 მდგომარეობით
მეძაღლეთუხუცესი - სამონადირეო უწყების მოხელე. ევალებოდა სანადირო ძაღლების მოშენება-გაწვრთნა და ნადირობის დროს მეფისათვის მათი მიყვანა.
მეძაღლეთუხუცესს ექვსი მეძაღლე ექვემდებარებოდა. ერთიანი ფეოდალური მონარქიის პერიოდში ძაღლების მწვრთნელები მონადირეთუხუცესს ექვემდებარებოდნენ, მაგრამ, საქართველოს დაშლის შემდეგ, როგორც „დასტურლამალი“ იუწყება, ძაღლების გაწვრთნა ცალკე სამსახურს ებარა და მონადირეთუხუცესის დაქვემდებარებიდან გამოსული ყოდილა. იოანე ბატონიშვილის თანახმად, მონადირეთუხუცესის ფუნქციები ამ დროს უკვე ბაზიერთუხუცესის ხელში ყოფილა გადასული. მეძაღლეთუხუცესი იღებდა ერთ თუმან სარგოს. მის დამხმარე ექვს ხლქვეითს („ბიჭი“) აძლევდნენ: ტანსაცმელს, თვეში ერთხელ ძროხის ტყავს და გადაკვეთილ ულუფას (პურსა და მცირედ ღვინოს) უფროს-უმცროსობისა და ჩაბარებული ძაღლების რაოდენობის მიხედვით.
[რედაქტირება] წყარო და ლიტერატურა
- დასტურლამალი1970: 688-690;
- იოანე ბატონიშვილი 1936: 215-216;
- სურგულაძე 1952: 222.
[რედაქტირება] წყარო
ცენტრალური და ადგილობრივი სამოხელეო წყობა შუა საუკუნეების საქართველოში
