იმედი (ჟურნალი)
| (ერთი მომხმარებლის ერთი შუალედური ვერსია არ არის ნაჩვენები.) | |||
| ხაზი 1: | ხაზი 1: | ||
| − | [[ფაილი:Imedi.png|thumb| | + | [[ფაილი:Imedi.png|thumb|140პქ|ჟურნალი „იმედი"]] |
'''იმედი''' — ხალხოსნური მიმართულების ყოველთვიური პოლიტიკურ-ლიტერატურული ჟურნალი. გამოდიოდა 1881-83 წწ. [[თბილისი|თბილისში]]. რედაქტორ-გამომცემელი — [[მიხეილ გურგენიძე]]. თანამშრომლობდნენ: ს. ჭრელაშვილი, [[ფურცელაძე ანტონ|ა. ფურცელაძე]], [[მგალობლიშვილი სოფრომ|ს. მგალობლიშვილი]], [[ხიზანიშვილი ნიკოლოზ|ნ. ხიზანიშვილი]], [[ბაქრაძე დიმიტრი|დ. ბაქრაძე]], მ. ჯანაშვილი, დ. აბდუშელიშვილი, შ. გულისაშვილი… თუ წინა პერიოდის ჟურნალთა უმრავლესობა მთავარ ადგილს ეროვნული საკითხის გადაჭრას უთმობდა, „იმედმა“ სოციალური პრობლემა წამოწია წინა პლანზე და გლეხთა მდგომარეობის გაუმჯობესება უპირველეს ამოცანად დასახა. „იმედის“ ავტორთა დამსახურებაა ცხოვრების, კერძოდ, გლეხთა ცხოვრების შეუფერადებლად ასახვა. ოღონდ ეს ავტორები თავიანთ შეხედულებათა გამოსახატავად ყოველთვის ვერ პოულობენ შესაბამის გზებსა და ხერხებს. მხატვრული სახე ხშირად დამძიმებულია მსჯელობით, პუბლიცისტური ჩანართებით. ჭარბობს შეუნიღბავი ტენდენცია, რაც ნიშანდობლივია საბრძოლო ასპარეზზე გამოსული ახალი კლასის მესიტყვეთათვის. ხელოვნების როლისა და დანიშნულების შესახებ, ისევე როგორც სხვა პრობლემების შესახებ, „იმედი“ მძაფრი პოლემიკას აწარმოებდა „[[ივერია (გაზეთი და ჟურნალი)|ივერიასა]]“ და „[[დროება (გაზეთი)|დროებასთან]]“. | '''იმედი''' — ხალხოსნური მიმართულების ყოველთვიური პოლიტიკურ-ლიტერატურული ჟურნალი. გამოდიოდა 1881-83 წწ. [[თბილისი|თბილისში]]. რედაქტორ-გამომცემელი — [[მიხეილ გურგენიძე]]. თანამშრომლობდნენ: ს. ჭრელაშვილი, [[ფურცელაძე ანტონ|ა. ფურცელაძე]], [[მგალობლიშვილი სოფრომ|ს. მგალობლიშვილი]], [[ხიზანიშვილი ნიკოლოზ|ნ. ხიზანიშვილი]], [[ბაქრაძე დიმიტრი|დ. ბაქრაძე]], მ. ჯანაშვილი, დ. აბდუშელიშვილი, შ. გულისაშვილი… თუ წინა პერიოდის ჟურნალთა უმრავლესობა მთავარ ადგილს ეროვნული საკითხის გადაჭრას უთმობდა, „იმედმა“ სოციალური პრობლემა წამოწია წინა პლანზე და გლეხთა მდგომარეობის გაუმჯობესება უპირველეს ამოცანად დასახა. „იმედის“ ავტორთა დამსახურებაა ცხოვრების, კერძოდ, გლეხთა ცხოვრების შეუფერადებლად ასახვა. ოღონდ ეს ავტორები თავიანთ შეხედულებათა გამოსახატავად ყოველთვის ვერ პოულობენ შესაბამის გზებსა და ხერხებს. მხატვრული სახე ხშირად დამძიმებულია მსჯელობით, პუბლიცისტური ჩანართებით. ჭარბობს შეუნიღბავი ტენდენცია, რაც ნიშანდობლივია საბრძოლო ასპარეზზე გამოსული ახალი კლასის მესიტყვეთათვის. ხელოვნების როლისა და დანიშნულების შესახებ, ისევე როგორც სხვა პრობლემების შესახებ, „იმედი“ მძაფრი პოლემიკას აწარმოებდა „[[ივერია (გაზეთი და ჟურნალი)|ივერიასა]]“ და „[[დროება (გაზეთი)|დროებასთან]]“. | ||
| + | |||
| + | |||
| + | |||
| + | |||
მიმდინარე ცვლილება 18:37, 18 ოქტომბერი 2023 მდგომარეობით
იმედი — ხალხოსნური მიმართულების ყოველთვიური პოლიტიკურ-ლიტერატურული ჟურნალი. გამოდიოდა 1881-83 წწ. თბილისში. რედაქტორ-გამომცემელი — მიხეილ გურგენიძე. თანამშრომლობდნენ: ს. ჭრელაშვილი, ა. ფურცელაძე, ს. მგალობლიშვილი, ნ. ხიზანიშვილი, დ. ბაქრაძე, მ. ჯანაშვილი, დ. აბდუშელიშვილი, შ. გულისაშვილი… თუ წინა პერიოდის ჟურნალთა უმრავლესობა მთავარ ადგილს ეროვნული საკითხის გადაჭრას უთმობდა, „იმედმა“ სოციალური პრობლემა წამოწია წინა პლანზე და გლეხთა მდგომარეობის გაუმჯობესება უპირველეს ამოცანად დასახა. „იმედის“ ავტორთა დამსახურებაა ცხოვრების, კერძოდ, გლეხთა ცხოვრების შეუფერადებლად ასახვა. ოღონდ ეს ავტორები თავიანთ შეხედულებათა გამოსახატავად ყოველთვის ვერ პოულობენ შესაბამის გზებსა და ხერხებს. მხატვრული სახე ხშირად დამძიმებულია მსჯელობით, პუბლიცისტური ჩანართებით. ჭარბობს შეუნიღბავი ტენდენცია, რაც ნიშანდობლივია საბრძოლო ასპარეზზე გამოსული ახალი კლასის მესიტყვეთათვის. ხელოვნების როლისა და დანიშნულების შესახებ, ისევე როგორც სხვა პრობლემების შესახებ, „იმედი“ მძაფრი პოლემიკას აწარმოებდა „ივერიასა“ და „დროებასთან“.
