ტობარის დოქტრინა
(ახალი გვერდი: '''ტობარის დოქტრინა''' – პოლიტიკერ-სამართლებრივი კონცეფცია ახ...) |
|||
| ხაზი 1: | ხაზი 1: | ||
| − | '''ტობარის დოქტრინა''' – | + | '''ტობარის დოქტრინა''' – პოლიტიკურ-სამართლებრივი კონცეფცია ახალი მთავრობების, ხელისუფლების [[საერთაშორისო-სამართლებრივი ცნობა|ცნობის]] შესახებ, რომელიც ჩამოაყალიბა [[ეკვადორი]]ს საგარეო საქმეთა მინისტრმა კ. ტობარმა ბრიუსელში ბოლივიის კონსულისადმი 15.III.1907 მიწერილ წერილში. |
| − | ტობარი ლათინური ამერიკის ქვეყნებს სთავაზობდა კონვენციის ხელმოწერას, რომლის მიხედვითაც, ისინი, გამომდინარე ჰუმანური და ალტრუისტული მოსაზრებებიდან, უნდა | + | ტობარი ლათინური ამერიკის ქვეყნებს სთავაზობდა კონვენციის ხელმოწერას, რომლის მიხედვითაც, ისინი, გამომდინარე ჰუმანური და ალტრუისტული მოსაზრებებიდან, უნდა ჩარეულიყვნენ რეგიონის რესპუბლიკათა არსებულ ქიშპობაში. მისი აზრით, კი, ჩარევა უნდა გამოხატულიყო იმ მთავრობების ფაქტობრივ არცნობაში, |
რომლებიც კონსტიტუციის დარღვევითა და რევოლუციების გზით მოვიდოდნენ ხელისუფლების სათავეში. | რომლებიც კონსტიტუციის დარღვევითა და რევოლუციების გზით მოვიდოდნენ ხელისუფლების სათავეში. | ||
| − | „ტობარის დოქტრინის“ უკან იდგნენ აშშ-ის გარკვეული პოლიტიკური ძალები, | + | „ტობარის დოქტრინის“ უკან იდგნენ აშშ-ის გარკვეული პოლიტიკური ძალები, რომელთაც სურდათ ლათინური ამერიკის ქვეყნების საშინაო საქმეებში ჩარევა გარკვეული იურიდიული დებულებების საფუძველზე. ამ დოქტრინამ პრაქტიკული განხორციელება პოვა ორ ხელშეკრულებაში, რომელიც დაიდო [[გვატემალა]]ს, [[ჰონდურასი|ჰონდურასს]], [[კოსტა-რიკა]]ს, [[ნიკარაგუა]]სა და [[სალვადორი|სალვადორს]] შორის 1907 წლის დეკემბერსა და 1923 წლის ნოემბერში. ლათინური ამერიკის ქვეყნების უდიდეს უმრავლესობას არასოდეს არ უცინია „ტობარის დოქტრინა“, რადგან თვლიდნენ, რომ ესაა მათი სუვერენიტეტის ხელყოფა და მათ საშინაო საქმეებში ჩაურევლობის პრინციპის დარღვევა. |
„ტობარის დოქტრინის“ საწინააღმდეგოდ 1930 მექსიკის საგარეო საქმეთა მინისტრმა ხ. ესტრადამ წამოაყენა დოქტრინა, რომელიც უარყოფდა უცხოეთის სახელმწიფოების მიერ ახალი მთავრობის ცნობის სპეციალური აქტის აუცილებლობას მისი კანონიერების განსაზღვრისათვის და რომელსაც პრაქტიკულად იყენებს ლათინური ამერიკის მრავალი სახელმწიფო. | „ტობარის დოქტრინის“ საწინააღმდეგოდ 1930 მექსიკის საგარეო საქმეთა მინისტრმა ხ. ესტრადამ წამოაყენა დოქტრინა, რომელიც უარყოფდა უცხოეთის სახელმწიფოების მიერ ახალი მთავრობის ცნობის სპეციალური აქტის აუცილებლობას მისი კანონიერების განსაზღვრისათვის და რომელსაც პრაქტიკულად იყენებს ლათინური ამერიკის მრავალი სახელმწიფო. | ||
| − | მეორე მსოფლიო ომის შემდეგ, აშშ-მა | + | მეორე მსოფლიო ომის შემდეგ, აშშ-მა ლათინური ამერიკის ქვეყნების საშინაო საქმეებში ჩარევის მიზნით, |
არაერთხელ სცადა „ტობარის დოქტრინის“ გამოცოცხლება, ცდილობდა რა ამისათვის ანტიკომუნისტური მიმართულება მიეცა. | არაერთხელ სცადა „ტობარის დოქტრინის“ გამოცოცხლება, ცდილობდა რა ამისათვის ანტიკომუნისტური მიმართულება მიეცა. | ||
20:24, 17 აგვისტო 2024-ის ვერსია
ტობარის დოქტრინა – პოლიტიკურ-სამართლებრივი კონცეფცია ახალი მთავრობების, ხელისუფლების ცნობის შესახებ, რომელიც ჩამოაყალიბა ეკვადორის საგარეო საქმეთა მინისტრმა კ. ტობარმა ბრიუსელში ბოლივიის კონსულისადმი 15.III.1907 მიწერილ წერილში.
ტობარი ლათინური ამერიკის ქვეყნებს სთავაზობდა კონვენციის ხელმოწერას, რომლის მიხედვითაც, ისინი, გამომდინარე ჰუმანური და ალტრუისტული მოსაზრებებიდან, უნდა ჩარეულიყვნენ რეგიონის რესპუბლიკათა არსებულ ქიშპობაში. მისი აზრით, კი, ჩარევა უნდა გამოხატულიყო იმ მთავრობების ფაქტობრივ არცნობაში, რომლებიც კონსტიტუციის დარღვევითა და რევოლუციების გზით მოვიდოდნენ ხელისუფლების სათავეში.
„ტობარის დოქტრინის“ უკან იდგნენ აშშ-ის გარკვეული პოლიტიკური ძალები, რომელთაც სურდათ ლათინური ამერიკის ქვეყნების საშინაო საქმეებში ჩარევა გარკვეული იურიდიული დებულებების საფუძველზე. ამ დოქტრინამ პრაქტიკული განხორციელება პოვა ორ ხელშეკრულებაში, რომელიც დაიდო გვატემალას, ჰონდურასს, კოსტა-რიკას, ნიკარაგუასა და სალვადორს შორის 1907 წლის დეკემბერსა და 1923 წლის ნოემბერში. ლათინური ამერიკის ქვეყნების უდიდეს უმრავლესობას არასოდეს არ უცინია „ტობარის დოქტრინა“, რადგან თვლიდნენ, რომ ესაა მათი სუვერენიტეტის ხელყოფა და მათ საშინაო საქმეებში ჩაურევლობის პრინციპის დარღვევა.
„ტობარის დოქტრინის“ საწინააღმდეგოდ 1930 მექსიკის საგარეო საქმეთა მინისტრმა ხ. ესტრადამ წამოაყენა დოქტრინა, რომელიც უარყოფდა უცხოეთის სახელმწიფოების მიერ ახალი მთავრობის ცნობის სპეციალური აქტის აუცილებლობას მისი კანონიერების განსაზღვრისათვის და რომელსაც პრაქტიკულად იყენებს ლათინური ამერიკის მრავალი სახელმწიფო.
მეორე მსოფლიო ომის შემდეგ, აშშ-მა ლათინური ამერიკის ქვეყნების საშინაო საქმეებში ჩარევის მიზნით, არაერთხელ სცადა „ტობარის დოქტრინის“ გამოცოცხლება, ცდილობდა რა ამისათვის ანტიკომუნისტური მიმართულება მიეცა.
