შტოკჰაუზენი კარლჰაინც
მ (მომხმარებელმა Tkenchoshvili გვერდი „შტოკჰაუზენი კარლჰაინც“ გადაიტანა გვერდზე „[[კარლჰაინც შტოკჰაუზ...) |
|||
| (ერთი მომხმარებლის ერთი შუალედური ვერსია არ არის ნაჩვენები.) | |||
| ხაზი 1: | ხაზი 1: | ||
| − | '''კარლჰაინც შტოკჰაუზენი''' – (22. აგვისტო 1928, კიოლნი – 5 | + | [[ფაილი:Stokhauzeni.PNG|thumb|140px|კარლჰაინც შტოკჰაუზენი]] |
| + | '''კარლჰაინც შტოკჰაუზენი''' – (22. აგვისტო 1928, კიოლნი – 5 დეკემბერი 2007, იქვე), გერმანელი [[კომპოზიტორი]], მუსიკის თეორეტიკოსი, [[მესიანი ოლივიე|ო. მესიანისა]] და ფ. მარტენის მოწაფე. 1963-იდან ხელმძღვანელობდა დასავლეთ [[გერმანია|გერმანიის]] რადიოს ელექტრონული მუსიკის სტუდიას. 1971-77 იყო კიოლნის უმაღლესი სკოლის პროფესორი. შტოკჰაუზენი მუსიკალური [[ავანგარდიზმი მუსიკაში|ავანგარდიზმი]]ს ერთ-ერთი ლიდერია. იგი გამოდიოდა როგორც საკუთარი ნაწარმოებების [[დირიჟორი]], [[პიანისტი]] და ხმის რეჟისორი (1958-იდან). თავის ნაწარმოებებში წინ სწევდა მუსიკალურ-აკუსტიკურ ამოცანებს, ატარებდა ექსპერიმენტებს [[ბგერა|ბგერის]] მოძრავ წყაროებზე, წამყვან მნიშვნელობას ანიჭებდა მუსიკალური ელემენტების [[ალეატორიკა|ალეატორიკულ]] განლაგებას. 1960-იანი წლებიდან შტოკჰაუზენის მუსიკამ აღმოსავლური [[რელიგია|რელიგიების]] გავლენით ჭვრეტით-მედიტაციური ხასიათი შეიძინა. | ||
შტოკჰაუზენი – თეორეტიკოსი ინტერესს იჩენს მუსიკალური დროისა და აღქმის ფსიქოლოგიის საკითხებისადმი. მისი ნაწარმოებებია: „გადაჯვარედინებული დაკვრა“ ანსამბლისათვის (1951), „ჭაბუკთა გალობა“ 5 მაგნიტოფონისათვის (1956), „ჯგუფები“ 3 ორკესტრისათვის (1957), საოპერო-საბალეტო ციკლი „სინათლე“ (გრძელდება ერთი კვირა. 1981, [[ლა სკალა]]). | შტოკჰაუზენი – თეორეტიკოსი ინტერესს იჩენს მუსიკალური დროისა და აღქმის ფსიქოლოგიის საკითხებისადმი. მისი ნაწარმოებებია: „გადაჯვარედინებული დაკვრა“ ანსამბლისათვის (1951), „ჭაბუკთა გალობა“ 5 მაგნიტოფონისათვის (1956), „ჯგუფები“ 3 ორკესტრისათვის (1957), საოპერო-საბალეტო ციკლი „სინათლე“ (გრძელდება ერთი კვირა. 1981, [[ლა სკალა]]). | ||
| + | |||
| + | |||
| + | |||
| + | |||
მიმდინარე ცვლილება 14:35, 20 მაისი 2025 მდგომარეობით
კარლჰაინც შტოკჰაუზენი – (22. აგვისტო 1928, კიოლნი – 5 დეკემბერი 2007, იქვე), გერმანელი კომპოზიტორი, მუსიკის თეორეტიკოსი, ო. მესიანისა და ფ. მარტენის მოწაფე. 1963-იდან ხელმძღვანელობდა დასავლეთ გერმანიის რადიოს ელექტრონული მუსიკის სტუდიას. 1971-77 იყო კიოლნის უმაღლესი სკოლის პროფესორი. შტოკჰაუზენი მუსიკალური ავანგარდიზმის ერთ-ერთი ლიდერია. იგი გამოდიოდა როგორც საკუთარი ნაწარმოებების დირიჟორი, პიანისტი და ხმის რეჟისორი (1958-იდან). თავის ნაწარმოებებში წინ სწევდა მუსიკალურ-აკუსტიკურ ამოცანებს, ატარებდა ექსპერიმენტებს ბგერის მოძრავ წყაროებზე, წამყვან მნიშვნელობას ანიჭებდა მუსიკალური ელემენტების ალეატორიკულ განლაგებას. 1960-იანი წლებიდან შტოკჰაუზენის მუსიკამ აღმოსავლური რელიგიების გავლენით ჭვრეტით-მედიტაციური ხასიათი შეიძინა.
შტოკჰაუზენი – თეორეტიკოსი ინტერესს იჩენს მუსიკალური დროისა და აღქმის ფსიქოლოგიის საკითხებისადმი. მისი ნაწარმოებებია: „გადაჯვარედინებული დაკვრა“ ანსამბლისათვის (1951), „ჭაბუკთა გალობა“ 5 მაგნიტოფონისათვის (1956), „ჯგუფები“ 3 ორკესტრისათვის (1957), საოპერო-საბალეტო ციკლი „სინათლე“ (გრძელდება ერთი კვირა. 1981, ლა სკალა).
