ნონო ლუიჯი
მ (მომხმარებელმა Tkenchoshvili გვერდი „ლუიჯი ნონო“ გადაიტანა გვერდზე „ნონო ლუიჯი“ გადამისამართებაზე) |
|||
| ხაზი 1: | ხაზი 1: | ||
| + | [[ფაილი:Nino luiji.PNG|thumb|140px|ლუიჯი ნონო]] | ||
'''ლუიჯი ნონო''' − [29 იანვარი 1924, ვენეცია – 8 მაისი 1990, ვენეცია), იტალიელი კომპოზიტორი. იტალიის წინააღმდეგობის მოძრაობის მონაწილე, | '''ლუიჯი ნონო''' − [29 იანვარი 1924, ვენეცია – 8 მაისი 1990, ვენეცია), იტალიელი კომპოზიტორი. იტალიის წინააღმდეგობის მოძრაობის მონაწილე, | ||
იტალიის კომპარტიის წევრი (ფ. მალი პიეროს მოწაფე). 50-იან წლებში [[ბულეზი პიერ|პ. ბულეზსა]] და კ. შტოკჰაუზენთან ერთად სათავეში ჩაუდგა მუსიკალურ [[ავანგარდიზმი მუსიკაში|ავანგარდიზმს]]. | იტალიის კომპარტიის წევრი (ფ. მალი პიეროს მოწაფე). 50-იან წლებში [[ბულეზი პიერ|პ. ბულეზსა]] და კ. შტოკჰაუზენთან ერთად სათავეში ჩაუდგა მუსიკალურ [[ავანგარდიზმი მუსიკაში|ავანგარდიზმს]]. | ||
ლუიჯი ნონო სერიული სკოლის წარმომადგენელია. იგი თავის შემოქმედებაში ფართოდ იყენებს [[ალეატორიკა]]სა და [[ელექტრონული მუსიკა|ელექტრონულ მუსიკას]]. ნაწარმოებები: „ფედერიკო გარსია ლორკას ეპიტაფია“ (1953), [[კანტატა]] „შეწყვეტილი სიმღერა“ (1956), საორკესტრო კომპოზიცია (1958), „პოლონეთის დღიური“ (1959, დაწერილია სიკვდილის ბანაკების ნახვის შემდეგ), კანტატა „ჰიროსიმის ხიდზე, სიცოცხლისა და სიყვარულის სიმღერები“ (1962), ვოკალურ-ელექტრონული კომპოზიცია „აჩრდილი ბორგავს მსოფლიოში(“1970), რამდენიმე ოპერა („პრომეთეოსი“, 1985) და სხვ. | ლუიჯი ნონო სერიული სკოლის წარმომადგენელია. იგი თავის შემოქმედებაში ფართოდ იყენებს [[ალეატორიკა]]სა და [[ელექტრონული მუსიკა|ელექტრონულ მუსიკას]]. ნაწარმოებები: „ფედერიკო გარსია ლორკას ეპიტაფია“ (1953), [[კანტატა]] „შეწყვეტილი სიმღერა“ (1956), საორკესტრო კომპოზიცია (1958), „პოლონეთის დღიური“ (1959, დაწერილია სიკვდილის ბანაკების ნახვის შემდეგ), კანტატა „ჰიროსიმის ხიდზე, სიცოცხლისა და სიყვარულის სიმღერები“ (1962), ვოკალურ-ელექტრონული კომპოზიცია „აჩრდილი ბორგავს მსოფლიოში(“1970), რამდენიმე ოპერა („პრომეთეოსი“, 1985) და სხვ. | ||
| + | |||
| + | |||
| + | |||
| + | |||
| + | |||
| + | |||
| + | |||
მიმდინარე ცვლილება 15:06, 5 მაისი 2025 მდგომარეობით
ლუიჯი ნონო − [29 იანვარი 1924, ვენეცია – 8 მაისი 1990, ვენეცია), იტალიელი კომპოზიტორი. იტალიის წინააღმდეგობის მოძრაობის მონაწილე, იტალიის კომპარტიის წევრი (ფ. მალი პიეროს მოწაფე). 50-იან წლებში პ. ბულეზსა და კ. შტოკჰაუზენთან ერთად სათავეში ჩაუდგა მუსიკალურ ავანგარდიზმს.
ლუიჯი ნონო სერიული სკოლის წარმომადგენელია. იგი თავის შემოქმედებაში ფართოდ იყენებს ალეატორიკასა და ელექტრონულ მუსიკას. ნაწარმოებები: „ფედერიკო გარსია ლორკას ეპიტაფია“ (1953), კანტატა „შეწყვეტილი სიმღერა“ (1956), საორკესტრო კომპოზიცია (1958), „პოლონეთის დღიური“ (1959, დაწერილია სიკვდილის ბანაკების ნახვის შემდეგ), კანტატა „ჰიროსიმის ხიდზე, სიცოცხლისა და სიყვარულის სიმღერები“ (1962), ვოკალურ-ელექტრონული კომპოზიცია „აჩრდილი ბორგავს მსოფლიოში(“1970), რამდენიმე ოპერა („პრომეთეოსი“, 1985) და სხვ.
