ცაბაძე გიორგი
| ხაზი 1: | ხაზი 1: | ||
| − | '''გიორგი ცაბაძე''' – (24 აგვისტო 1924, [[თბილისი]] – 30.XI.1986, [[გორი]]). [[ქართველები|ქართველი]] კომპოზიტორი, საქართველოს სახალხო არტისტი (1973). თბილისის საპატიო მოქალაქე (1983). | + | '''გიორგი ცაბაძე''' – (24 აგვისტო 1924, [[თბილისი]] – 30.XI.1986, [[გორი]]). [[ქართველები|ქართველი]] კომპოზიტორი, საქართველოს სახალხო არტისტი (1973). თბილისის საპატიო მოქალაქე (1983). |
1956 დაამთავრა [[თბილისის სახელმწიფო კონსერვატორია|თბილისის კონსერვატორია]] ([[ტუსკია იონა|ი. ტუსკია]]ს საკომპოზიციო კლასი). 1956-75 იყო საქართველოს ფილარმონიის საესტრადო მუსუსიკის განყოფილების გამგე. გიორგი ცაბაძე ნაყოფიერად მუშობდა [[ოპერეტა|ოპერეტის]], საესტრადო სიმღერისა და [[რომანსი]]ს ჟანრებში. მისი შემოქმედების წყარო ქართული ქალაქური ფოლკლორია. გიორგი ცაბაძის მუსიკა გამოირჩევა მელოდიურობით და გამომსახველობით. მისი საუკეთესო ოპერეტებია: „სიმღერა სიყვარულზე“ (1949), „ჩვენი ნაცნობები“ (1953), „შესანისნავი სამეული“ (1963), „კურკას ქორწილი“ (1969, მ. ჯავახიშვილის მიხედვით), „იეთიმ გურჯი“ (1976) „მეტეხის ჩრდილში“ (1984), „თოვლიანი მთების მელოდიები“. გიორგი ცაბაძე ავტორია [[მიუზიკლი|მიუზიკლებისა]]. ზოგიერთი მათგანი დაიდგა საბჭოთა კავშირის საოპერეტო თეატრების სცენაზე („ჩემი შეშლილი ძმა“ 1965, „იტალიური რომანი“, 1977 და სხვ., სულ 20). ცაბაძემმ შექმნა 200-ზე მეტი სიმღერა მათ შორისაა: „ნიბლია“, „თბილისური სერენადა“, „მუხამბაზი“, „ნეტა მართლა გყვარებოდი“, „ჩვენო თბილის ქალაქო“, „უკანასკნელი მეეტლის სიმღერა“, „სად იყავი“, „ასე თაფლის სანთელივით“, „წეროები“, „მინდა გაკოცო, მაკოცო“, „სიმღერა მთაწმინდაზე“, „სიყვარული დაფრინავს“, „ჩემი თბილისის საღამო“, „გული მღერის“, „გემი“, „როცა შენ ვერ გხედავ“, „საქართველოს ლამაზებო“, „არ მიყვარდა ერთი გოგო“, „ლალე“, „ლალები,“ „პაემანზე“, „ოქროს ბიჭებს“, „ბალადა ჯარისკაცის დედაზე“, „თოვლის ფანტელი“, „ყარაჩოღელების სიმღერა“, „კარგო გოგო კარგი რა“, „ძველებური თბილისური“, „პაწაწინა სამოთხე“ და სხვ. ავტორია აგრეთვე [[კინომუსიკა|კინოს მუსიკისა]]: „ვერის უბნის მელოდიები“ (კინომიუზიკლი, 1973), „მხიარული რომანი“, „მოიტაცეს თამარ ქალი“, „იყო და არა იყო რა“. „იცოცხლე, გენაცვალე“ აგრეთვე სატელევიზიო სპექტაკლის მუსიკისა „ჯერ დაიხოცნენ მერე იქორწინეს,“ საგუნდო სიმღერებისა და სხვ. | 1956 დაამთავრა [[თბილისის სახელმწიფო კონსერვატორია|თბილისის კონსერვატორია]] ([[ტუსკია იონა|ი. ტუსკია]]ს საკომპოზიციო კლასი). 1956-75 იყო საქართველოს ფილარმონიის საესტრადო მუსუსიკის განყოფილების გამგე. გიორგი ცაბაძე ნაყოფიერად მუშობდა [[ოპერეტა|ოპერეტის]], საესტრადო სიმღერისა და [[რომანსი]]ს ჟანრებში. მისი შემოქმედების წყარო ქართული ქალაქური ფოლკლორია. გიორგი ცაბაძის მუსიკა გამოირჩევა მელოდიურობით და გამომსახველობით. მისი საუკეთესო ოპერეტებია: „სიმღერა სიყვარულზე“ (1949), „ჩვენი ნაცნობები“ (1953), „შესანისნავი სამეული“ (1963), „კურკას ქორწილი“ (1969, მ. ჯავახიშვილის მიხედვით), „იეთიმ გურჯი“ (1976) „მეტეხის ჩრდილში“ (1984), „თოვლიანი მთების მელოდიები“. გიორგი ცაბაძე ავტორია [[მიუზიკლი|მიუზიკლებისა]]. ზოგიერთი მათგანი დაიდგა საბჭოთა კავშირის საოპერეტო თეატრების სცენაზე („ჩემი შეშლილი ძმა“ 1965, „იტალიური რომანი“, 1977 და სხვ., სულ 20). ცაბაძემმ შექმნა 200-ზე მეტი სიმღერა მათ შორისაა: „ნიბლია“, „თბილისური სერენადა“, „მუხამბაზი“, „ნეტა მართლა გყვარებოდი“, „ჩვენო თბილის ქალაქო“, „უკანასკნელი მეეტლის სიმღერა“, „სად იყავი“, „ასე თაფლის სანთელივით“, „წეროები“, „მინდა გაკოცო, მაკოცო“, „სიმღერა მთაწმინდაზე“, „სიყვარული დაფრინავს“, „ჩემი თბილისის საღამო“, „გული მღერის“, „გემი“, „როცა შენ ვერ გხედავ“, „საქართველოს ლამაზებო“, „არ მიყვარდა ერთი გოგო“, „ლალე“, „ლალები,“ „პაემანზე“, „ოქროს ბიჭებს“, „ბალადა ჯარისკაცის დედაზე“, „თოვლის ფანტელი“, „ყარაჩოღელების სიმღერა“, „კარგო გოგო კარგი რა“, „ძველებური თბილისური“, „პაწაწინა სამოთხე“ და სხვ. ავტორია აგრეთვე [[კინომუსიკა|კინოს მუსიკისა]]: „ვერის უბნის მელოდიები“ (კინომიუზიკლი, 1973), „მხიარული რომანი“, „მოიტაცეს თამარ ქალი“, „იყო და არა იყო რა“. „იცოცხლე, გენაცვალე“ აგრეთვე სატელევიზიო სპექტაკლის მუსიკისა „ჯერ დაიხოცნენ მერე იქორწინეს,“ საგუნდო სიმღერებისა და სხვ. | ||
მიმდინარე ცვლილება 15:32, 19 მაისი 2025 მდგომარეობით
გიორგი ცაბაძე – (24 აგვისტო 1924, თბილისი – 30.XI.1986, გორი). ქართველი კომპოზიტორი, საქართველოს სახალხო არტისტი (1973). თბილისის საპატიო მოქალაქე (1983).
1956 დაამთავრა თბილისის კონსერვატორია (ი. ტუსკიას საკომპოზიციო კლასი). 1956-75 იყო საქართველოს ფილარმონიის საესტრადო მუსუსიკის განყოფილების გამგე. გიორგი ცაბაძე ნაყოფიერად მუშობდა ოპერეტის, საესტრადო სიმღერისა და რომანსის ჟანრებში. მისი შემოქმედების წყარო ქართული ქალაქური ფოლკლორია. გიორგი ცაბაძის მუსიკა გამოირჩევა მელოდიურობით და გამომსახველობით. მისი საუკეთესო ოპერეტებია: „სიმღერა სიყვარულზე“ (1949), „ჩვენი ნაცნობები“ (1953), „შესანისნავი სამეული“ (1963), „კურკას ქორწილი“ (1969, მ. ჯავახიშვილის მიხედვით), „იეთიმ გურჯი“ (1976) „მეტეხის ჩრდილში“ (1984), „თოვლიანი მთების მელოდიები“. გიორგი ცაბაძე ავტორია მიუზიკლებისა. ზოგიერთი მათგანი დაიდგა საბჭოთა კავშირის საოპერეტო თეატრების სცენაზე („ჩემი შეშლილი ძმა“ 1965, „იტალიური რომანი“, 1977 და სხვ., სულ 20). ცაბაძემმ შექმნა 200-ზე მეტი სიმღერა მათ შორისაა: „ნიბლია“, „თბილისური სერენადა“, „მუხამბაზი“, „ნეტა მართლა გყვარებოდი“, „ჩვენო თბილის ქალაქო“, „უკანასკნელი მეეტლის სიმღერა“, „სად იყავი“, „ასე თაფლის სანთელივით“, „წეროები“, „მინდა გაკოცო, მაკოცო“, „სიმღერა მთაწმინდაზე“, „სიყვარული დაფრინავს“, „ჩემი თბილისის საღამო“, „გული მღერის“, „გემი“, „როცა შენ ვერ გხედავ“, „საქართველოს ლამაზებო“, „არ მიყვარდა ერთი გოგო“, „ლალე“, „ლალები,“ „პაემანზე“, „ოქროს ბიჭებს“, „ბალადა ჯარისკაცის დედაზე“, „თოვლის ფანტელი“, „ყარაჩოღელების სიმღერა“, „კარგო გოგო კარგი რა“, „ძველებური თბილისური“, „პაწაწინა სამოთხე“ და სხვ. ავტორია აგრეთვე კინოს მუსიკისა: „ვერის უბნის მელოდიები“ (კინომიუზიკლი, 1973), „მხიარული რომანი“, „მოიტაცეს თამარ ქალი“, „იყო და არა იყო რა“. „იცოცხლე, გენაცვალე“ აგრეთვე სატელევიზიო სპექტაკლის მუსიკისა „ჯერ დაიხოცნენ მერე იქორწინეს,“ საგუნდო სიმღერებისა და სხვ.
