შავეთი

შავეთი – ფშავ.-ხევს. საიქიო, მიცვალებულთა მარადიული სამყოფელი, შუაზე ხევი ჩამოუდის და შიგ ცეცხლმოდებული კუპრის მდინარე მიედინება. ზედ ბეწვის ხიდია, საიდანაც ცოდვილნი კუპრის ცეცხლში ცვივდებიან, უცოდველნი კი უვნებლად გადიან.

რა იცის წუთისოფელმა,

შავეთს რა სამართალია?

დ. გოგოჭური

ლიტერატურა

• ს. მაკალათია, ფშავი, 1934, გვ. 157;
• მ. ჩიქოვანი, ქართ, ხალხ. სიტყვ. ისტორია, 1956, გვე. 285;
• ქართული ხალხური პოეზია, I-II, 1972-73.

წყარო

ქართული ფოლკლორის ლექსიკონი: ნაწილი II