რიმანის ინტეგრალი
NPLG Wiki Dictionaries გვერდიდან
რიმანის ინტეგრალი – ჩვეულებრივი განსაზღვრული ინტეგრალი, რომლის არსებობის აუცილებელი და საკმარისი პირობა პირველად ბ. რიმანმა მოგვცა (1853 წ-ს, გამოქვეყნდა 1867 წ-ს). ეს პირობა თანამედროვე ტერმინებით შემდეგნაირად გამოისახება:
- 1. ინტერვალი, რომელზედაც განსაზღვრულია ფუნქცია, სასრულია;
- 2. ფუნქცია მასზე შემოსაზღვრულია;
- 3. ფუნქციის წყვეტის წერტილთა ლებეგის სიმრავლის ზომა არის ნული.
რიმანის ინტეგრალის განსაზღვრება ფაქტობრივად ო. კოშიმ მოგვცა (1823), მაგრამ იგი რიმანის ინტეგრალს იყენებდა უწყვეტი ფუნქციებისათვის.