აზმაიფარაშვილი შალვა

შალვა აზმაიფარაშვილი

შალვა აზმაიფარაშვილი - (25. XII. 1902 (71.19.03), თბილისი,.– 17.V.1957, თბილისი) ქართველი დირიჟორი და კომპოზიტორი. საქართველოს ხელოვნების დამსახურებული მოღვაწე.

1930 დაამთავრა თბილისის კონსერვატორია საორკესტრო (პროფესორ ა. ილინსკის კლასი), საკომპოზიციო (ჰროფესორ ს. ბარხუდარიანის კლასი) და სადირიჟორო (პროფესორ მ. ბაგრინოვსკის კლასი) განხრით, 1933-ასპირანტურა (სადირიჟორო) პროფესორ ა. გაუკისა და ე. მიქელაძის ხელმძღვანელობით. 1923-28 უკრავდა სასულე და სიმფონიურ ორკესტრებში. 1932-იდან იყო თბილისის ოპერისა და ბალეტის თეატრის დირიჟორი, ხოლო 1938-52 მთავარი დირიჟორი. 1943-53 ხელმძღვანელობდა საქართველოს რადიოს სიმფონიურ ორკესტრს. აზმაიფარაშვილის ხელმძღვანელობით დაიდგა მრავალი ქართული ოპერა.

ძირითადი ნაწარმოებები

• სიმფონიური პოემა „ყვარლის მთებს“ (1939),
• საორკესტრო სიუიტა „ძველი თბილისის სურათები“ (1941),
• სიმფონია (1945),
• ვოკალურ-სიმფონიური პოემა „ქართლი“ (1946),
• ოპერა „ხევისბერი გოჩა“ (1951),
• მუსიკალური კომედია „რაც გინახავს, ვეღარ ნახავ“ (1952) და სხვ.

წყარო

მუსიკის ენციკლოპედიური ლექსიკონი