ხვარამზეს ლექსი

ხალხური: ხვარამზეს ლექსი

ეთერისა და აბესალომის ამბავი	ვაჟკაცის შესაფერია	კოპალა	ლექსი ვეფხვისა და მოყმისა

მონადირე ხარირემზე	მოხევის ქალო თინაო	შემომეყარა ყივჩაღი	ხვარამზეს ლექსი

ვერცხლის თასადამც მაქცია,
რო ღვინით აგევსებოდი,
დაფერილი მქნა წითლადა,
შამსვამდი, შაგერგებოდი.
ანა მქნა ვერცხლის სათითე,
რო ხელზე ჩაგედებოდი;

ანა მქნა ოქროს ბურთვაი,
კალთაში ჩაგეშლებოდი;
ან ვერცხლის ფულად მაქცია,
ჯიბეში ჩაგეყრებოდი!
ან შენი ნამგლის ყანა მქნა, ოქროს ბურთვაი/ოქროს ბურთვი - ვაჟიშვილი „ხატის ენაზე“ (გ. ხორნაული).

რო ფხაზე შაგეჭრებოდი;
ანა მქნა ვარდი ყოილი,
რო პირზე დაგეყრებოდი; ფხა - საჭრელი იარაღის პირი (დანისა, ხანჯლისა, ხმლისა, ცულისა, ნამგლისა).

ანა მქნა მოის პერანგი,
რო გულზე დაგადნებოდი!
ან შენი ძმა მქნა მოწილე,
აროდის გაგეყრებოდი; მოი - წითელი ფერის აბრეშუმი.

ან შენი ნანდაური მქნა,
გულს ჯავრად ჩაგეჭრებოდი!
ძალიან დაწუხებული
გზაზედამც შაგეყრებოდი! ნანდაური - საყვარელი, „სასურველი“ (რაზიკაშვილი); „ვინც მინდა, ვინც მსურს, ვინც მიყვარს, ვინც მომწონს“ (აკ. შანიძე).
დაწუხებული - მონატრებული.

ვერცხლის თასადამც მაქცია, რო ღვინით აგევსებოდი, დაფერილი მქნა წითლადა, შამსვამდი, შაგერგებოდი. ანა მქნა ვერცხლის სათითე, რო ხელზე ჩაგედებოდი;
ანა მქნა ოქროს ბურთვაი, კალთაში ჩაგეშლებოდი; ან ვერცხლის ფულად მაქცია, ჯიბეში ჩაგეყრებოდი! ან შენი ნამგლის ყანა მქნა,			ოქროს ბურთვაი/ოქროს ბურთვი - ვაჟიშვილი „ხატის ენაზე“ (გ. ხორნაული).
რო ფხაზე შაგეჭრებოდი; ანა მქნა ვარდი ყოილი, რო პირზე დაგეყრებოდი;			ფხა - საჭრელი იარაღის პირი (დანისა, ხანჯლისა, ხმლისა, ცულისა, ნამგლისა).
ანა მქნა მოის პერანგი, რო გულზე დაგადნებოდი! ან შენი ძმა მქნა მოწილე, აროდის გაგეყრებოდი;			მოი - წითელი ფერის აბრეშუმი.
ან შენი ნანდაური მქნა, გულს ჯავრად ჩაგეჭრებოდი! ძალიან დაწუხებული გზაზედამც შაგეყრებოდი!			ნანდაური - საყვარელი, „სასურველი“ (რაზიკაშვილი); „ვინც მინდა, ვინც მსურს, ვინც მიყვარს, ვინც მომწონს“ (აკ. შანიძე). დაწუხებული - მონატრებული.