სინდრომი დამოკიდებულების

სინდრომი დამოკიდებულების - (F1x.2), (dependence syndrome), ფსიქოაქტიური საშუალების არაერთგზის მიღების შედეგად გაჩენილი ქცევითი, კოგნიტიური და ფსიქოლოგიური ფენომენების ჯგუფი.

ჩვეულებრივ, ამ ჯგუფში გაერთიანებულია:

• ნივთიერების განმეორებით მიღების დიდი სურვილი;
• მის მიღებაზე კონტროლის დაწესების სიძნელე;
• მავნე შედეგების მიუხედავად, მისი ჯიუტად მიღება;
• სხვა საქმიანობასთან და მოვალეობებთან შედარებით ნივთიერების მიღებისათვის უფრო დიდი მნიშვნელობის მინიჭება;
• მზარდი ტოლერანტობა;
• ხანდახან – აღკვეთის ფიზიკური მდგომარეობა.

თუ ნარკოტიკულ ნივთიერების მიღება შეწყდება. დსკ მე-10-ში დამოკიდებულების სინდრომის დიაგნოზი დგინდება, თუ ერთი წლის განმავლობაში გამოვლინდა სამი ან მეტი სიმპტომი ზემოთ ჩამოთვლილი ექვსიდან.

დამოკიდებულების სინდრომი შეიძლება განვითარდეს ცალკეული ნივთიერებების მიმართ (მაგ.: თამბაქოს, ალკოჰოლის ან დიაზეპამის), აგრეთვე ნივთიერებათა კლასის მიმართ (მაგ., ოპიოიდების) და სხვადასხვა ფარმაკოლოგიური მოქმედების მქონე ფსიქოაქტიური საშუალებების ფართო სპექტრის მიმართ.

იხილე აგრეთვე

აშლილობა გამოწვეული ფსიქოაქტიური ნივთიერებების მოხმარებით ალკოჰოლიზმი

წყარო

ჯანდაცვის მსოფლიო ორგანიზაციის ფსიქიატრიის ლექსიკონები