თიამათი
თიამათი – „ზღვა“, შუამდინარული მითოლოგიის მდედრული საწყისი, მლაშე წყლების პერსონიფიკაცია, წარმოდგენილი ზღვაური ურჩხულის სახით, საიდანაც იშვნენ ღმერთების თაობები.
მისი ღვთაებრივი მამრული ცალის – აბზუს დამარცხების შემდეგ, თიამათი ბრძოლას უცხადებს ახალი თაობის ღმერთებს, რომლებიც კოსმოსის საწყისს განასახიერებენ. გადამწყვეტ შეტაკებაში ყველაზე ახალგაზრდა ღმერთი მარდუქი ძლევს თიამათს, შიგნიდან (რადგან ჯერ შთაინთქმება მისგან, შდრ. ამირანისა და გველეშაპის ეპიზოდი) გაჰკვეთს მის სხეულს ორ ნაწილად, რომელთაგან ცას და მიწას შექმნის. ამრიგად, თიამათის განწვალებული სხეული სამყაროს მატერიად არის დადებული. თიამათის განწვალება მარდუქის მიერ რიტუალში წარმოდგენილია სამსხვერპლო ფრინველის, კერძოდ, მტრედის, გახლეჩით („მტრედი, რომელსაც დაანარცხებენ, თიამათია! დაანარცხებენ და გახლეჩენ შუაზე“).
