კუკების თამაშა
კუკების თამაშა – „ტერმინი „კოუკლა“ ბერძნული წარმოშობისაა და შემდგომ გავრცელდა აღმოსავლეთში – შუა აზიაში, სპარსეთსა და ჩინეთში. სულხან-საბა ორბელიანის განმარტებით, კუკა იგივე ჭუპრა – „ცუდად შემზადებული სახეა კაცისა“. საქართველოში კუკების თამაშა ანუ თოჯინების თეტრალური სანახაობა ცნობილია მე-7 საუკუნიდან. კუკასა და ჭუპრას გარდა, ხალხში დაცულია, აგრეთვე, სათამაშო თოჯინების აღმნიშვნელი სხვა სახელებიც: ძონძი-კუკი (კახეთი), ტიკინა ტუკნია (ქართლი), დედოფალა – დიოფალა (რაჭა), გუგა (თუშეთი). სამეგრელოში ნაქურჩალასაგან გაკეთებულ თოჯინას გუგას უწოდებდნენ. კუკა ანუ ჭუპრა შორეულ წარსულში რელიგიურ კულტთან იყო დაკავშირებული. ზაფხულში, გვალვის ან გადაუღებელი წვიმების დროს, ქალები შეიყრებოდნენ, მოიტანდნენ „ლაზარეს“ – ამინდის ღვთაების განმასახიერებელ ჭუპრს და მას სოფელში სიმღერით კარიდაკარ დაატარებდნენ“. (დ. ჯანელიძე).
