ნინგალი
ნინგალი – (შუმ.) „დიდი ქალბატონი“, ქალღვთაება, მთვარის ღმერთის, სინის, მდედრული ცალი. შუმერულ მწერლობაში უპირატესად წარმოდგენილია როგორც ქალწულ ინანას დედა, რომლითაც ამაყობს იგი: „დედაჩემი რომ არა, – აყვედრის იგი დუმუზის, – უდაბურ გზებზე იწანწალებდი. დედაჩემი ნინგალი რომ არა, უდაბურ გზებზე იწანწალებდი...“ დედისადმი პატივისცემა ჩანს ინანას სიტყვებში დუმუზისადმი, რომელიც სახლში არ უშვებს სატრფოს: „რა ვუთხრა დედაჩემს, როგორ ვეცრუო? რა ვუთხრა დედაჩემს, ნინგალს, როგორ ვეცრუო?“
ნინგალის გარეშე ინანა ნაბიჯს არ დგამს, მასთან მიჰყავს თავისი სატრფო დუმუზი, რომელმაც მისგან უნდა ითხოვოს ინანას ხელი. „მე ნინგალის კარიბჭისკენ მივდივარ, მხიარულად მივემართები. დედაჩემს დუმუზი სიტყვას ეტყვის...“ და უკვე გათხოვილი, იგი კვლავ ეუბნება ნინგალს, როცა დუმუზის ფარეხ-სადგომებისკენ გადაწყვეტს წასვლას: „დედაჩემო, ფარეხში გამიშვი! დედაჩემო ნინგალ, ფარეხში გამიშვი!..“ ჩანს აგრეთვე დუმუზის მოწიწება თავისი სიდედრისადმი: იგი ამბობს: „ეს მე ვარ, ვისაც ნინგალის სახლში რძე მიმაქვს...“ თუმცა ეს პატივი ალბათ რიტუალურია (პატივი სიძისაგან ცოლეურის სახლის, განსაკუთრებით, სიდედრის მიმართ).
მზის მითოლოგემაში ნინგალი, ვითარცა უთუს დედა, მიჩნეულია დღის მნათობის ღამეულ განსასვენებელ ადგილად: „უთუ დედამისის, ნინგალის, უბისკენ თავაღმართული მიდის“.
