ომის კანონები და წეს-ჩვეულებები
ომის კანონები და წეს-ჩვეულებები - ომის დროს იმ საერთაშორისო-სამართლებრივი ნორმების და მორალური პრინციპების ერთობლიობა, რომლებიც არეგულირებენ მეომარი მხარეების და ნეიტრალური სახელმწიფოების უფლება-მოვალეობებს. მათი მიზანია, აღმოფხვრან საომარი მოქმედებების ყველაზე სასტიკი ფორმები, შეამსუბუქონ დაჭრილების, ავადმყოფების და სამხედრო ტყვეების ხვედრი, დაიცვან მშვიდობიანი მოსახლეობა.
ომის კანონები და წეს-ჩვეულებების სისტემა იქმნებოდა ხანგრძლივი ისტორიული პერიოდის მანძილზე. საომარი მოქმედებების წარმოების, ტყვეებისადმი მოპყრობის და მთელ რიგ სხვა სამართლებრივ ნორმებს შეიცავდნენ საფრანგეთის კანონმდებლობა, რუსეთის XVII–XVIII საუკუნეების სამხედრო წესდებები, აშშ-ის სამხედრო დოკუმენტაცია. XIX საუკუნის მეორე ნახევრიდან ეს პრინციპები მკვიდრდება საერთაშორისო სამართალში.
ომის კანონების და წეს-ჩვეულებების შესახებ დიდმნიშვნელოვან საერთაშორისო შეთანხმებებს წარმოადგენს ჰააგის 1899, 1907 და 1954 წლების კონვენციები, ლონდონის 1909 წლის დეკლარაცია საზღვაო ომის სამართლის შესახებ, ჟენევის 1925 წლის ოქმი, ჟენევის 1949 წლის კონვენციები და მათი 1977 წლის დამატებითი ოქმები, XX საუკუნის 70–90-იანი წლების საერთაშორისო კონვენციები კონკრეტული სახეობის მასობრივი დაზიანების იარაღის აკრძალვის შესახებ და სხვა. ომის კანონების და წეს-ჩვეულებების დარღვევა აღიარებულია კაცობრიობის წინააღმდეგ ერთ-ერთ ყველაზე მძიმე დანაშაულად.
