ანდრია პირველწოდებული
მ (მომხმარებელმა Tkenchoshvili გვერდი „ანდრია მოციქული“ გადაიტანა გვერდზე „ანდრია პირველწოდებული“ გ...) |
|||
| ხაზი 1: | ხაზი 1: | ||
| − | [[ფაილი:Andrias jvari.jpeg|მარჯვნივ| | + | [[ფაილი:Andrias jvari.jpeg|მარჯვნივ|350პქ]] |
'''წმ. მოციქული ანდრია პირველწოდებული''' – წმიდა მოციქული ანდრია, [[ებრაელები|ებრაელი]] მეთევზე, იყო [[წმინდა პეტრე|წმიდა პეტრე]] მოციქულის ძმა. სანამ ქრისტეს მოწაფე გახდებოდა, წმიდა ანდრია იოანე ნათლისმცემლის მოწაფე იყო. როცა იოანემ მისკენ მომავალი ქრისტე შენიშნა, წმიდა ანდრიას უთხრა, თუ ვინ მოდიოდა მათკენ. წმიდა ანდრიამ იხილა რა ქრისტეს ღმრთიურობის განცხადება მისი [[ნათლისღება|ნათლისღების]] დროს, იმ დროიდან აღარ მოშორებია მაცხოვარს. იგი პირველია, ვინც დაემოწაფა ქრისტეს და ამიტომ ეწოდა ანდრია პირველწოდებული. | '''წმ. მოციქული ანდრია პირველწოდებული''' – წმიდა მოციქული ანდრია, [[ებრაელები|ებრაელი]] მეთევზე, იყო [[წმინდა პეტრე|წმიდა პეტრე]] მოციქულის ძმა. სანამ ქრისტეს მოწაფე გახდებოდა, წმიდა ანდრია იოანე ნათლისმცემლის მოწაფე იყო. როცა იოანემ მისკენ მომავალი ქრისტე შენიშნა, წმიდა ანდრიას უთხრა, თუ ვინ მოდიოდა მათკენ. წმიდა ანდრიამ იხილა რა ქრისტეს ღმრთიურობის განცხადება მისი [[ნათლისღება|ნათლისღების]] დროს, იმ დროიდან აღარ მოშორებია მაცხოვარს. იგი პირველია, ვინც დაემოწაფა ქრისტეს და ამიტომ ეწოდა ანდრია პირველწოდებული. | ||
17:22, 14 აგვისტო 2017-ის ვერსია
წმ. მოციქული ანდრია პირველწოდებული – წმიდა მოციქული ანდრია, ებრაელი მეთევზე, იყო წმიდა პეტრე მოციქულის ძმა. სანამ ქრისტეს მოწაფე გახდებოდა, წმიდა ანდრია იოანე ნათლისმცემლის მოწაფე იყო. როცა იოანემ მისკენ მომავალი ქრისტე შენიშნა, წმიდა ანდრიას უთხრა, თუ ვინ მოდიოდა მათკენ. წმიდა ანდრიამ იხილა რა ქრისტეს ღმრთიურობის განცხადება მისი ნათლისღების დროს, იმ დროიდან აღარ მოშორებია მაცხოვარს. იგი პირველია, ვინც დაემოწაფა ქრისტეს და ამიტომ ეწოდა ანდრია პირველწოდებული.
წმიდა ანდრია პირველწოდებულმა, სულიწმიდის გადმოსვლის შემდეგ, ქრისტიანობის ქადაგებით მოიარა მრავალი ქვეყანა. მან შემოიარა საბერძნეთი, მცირე აზია, საქართველო და კიევამდე მივიდა.
წმიდა ანდრია იყო პირველი, რომელმაც ქრისტიანობა იქადაგა საქართველოში. წილისყრის დროს, თუ ვინ სად უნდა წასულიყო საქადაგებლად, საქართველო, ანუ იბერია, ღმრთისმშობელს ხვდა წილად გასაქრისტიანებლად, მან კი მაცხოვრის კურთხევით თავის მაგივრად გამოაგზავნა ანდრია პირველწოდებული და თან გამოატანა თავისი ხელთუქმნელი ხატი. წმიდა ანდრია ამ ხატით და უფლის ნებით უამრავ სასწაულს ახდენდა. მან თავისი თავდაბლობითა და მხურვალე ქადაგებებით შეაყვარა თავი ხალხს, რომელიც ეუბნებოდა ანდრიას: „ჭეშმარიტად შენ კეთილი და მოწყალე ღმერთის მოწაფე ხარ, რომელიც ჩვენ შენი ბაგეებით გვესაუბრება“.
წმიდა ანდრიას დიდ აჭარაში დაუარსებია პირველი ეკლესია ღმრთისმშობლის სახელზე, პირველი მღვდლებიც და დიაკვნებიც აჭარაში დაუდგენია. დიდ აჭარიდან აწყურში (ძვ. სოსანაგეთში) ჩამოსულა, სადაც დაუარსებია საქართველოში პირველი საეპისკოპოსო. იქ ერთი ეპისოპოსი და რამდენიმე მღვდელ–დიაკონი ყოფილა.
მემატიანეს ცნობით, ამ დროს წმიდა ანდრიასთან ერთად ყოფილან წმიდა სვიმონ კანანელი და წმიდა მატათაც. მოციქულებმა აწყურში დატოვეს ღმრთისმშობლის ხელთუქმნელი ხატი, რის გამოც ამ ხატს „აწყურისა“ ეწოდა.
წმ. მოციქულებმა აჭარის, ტაო–კლარჯეთისა და სამცხის გარდა იმოგზაურეს სამეგრელოში, სვანეთსა და აფხაზეთში. მეფე ადერკს, რომელიც მეფობდა მოციქულების საქართველოში შემოსვლისას, არ გამოჰპარვია ქართველების გაქრისტიანება და სასტიკი დევნა დაუწყო მათ. მისი ბრძანებით წმიდა სვიმონ კანანელი და წმიდა მატათა მოაკვდინეს, წმიდა ანდრიამ კი კლარჯეთის ერისთავის წყალობით მშვიდობით დააღწია თავი ადერკს.
ამის შემდეგ წმიდა ანდრიამ შემოიარა საბერძნეთი. ქ. პატრში მან მძიმე ავადმყოფობისაგან განკურნა ქალაქის უფროსის – ეპარქის ცოლი და ეპარქის ძმაც – ფილოსოფოსი სტრატოკლე, რომლებიც ქალაქის სხვა მცხოვრებლებთან ერთად დაუყოვნებლივ მოიქცნენ ქრისტეს რჯულზე. თვითონ ეპარქი ამ დროს რომში იყო წასული. დაბრუნების შემდეგ წმიდა ანდრიას მოსთხოვა უარი ეთქვა თავის მრწამსზე. ის, რა თქმა უნდა, არ დაეთანხმა ეპარქს და ამიტომ ეპარქმა წმიდა ანდრია საპყრობილეში მოათავსა, ხოლო შემდეგ სიკვდილით დასჯა მიუსაჯა იქსისებურ ჯვარზე.
სამ დღესა და ღამეს იყო იქსისებურ ჯვარზე გაკრული წმიდა ანდრია მოციქული. ქრისტიანებმა აიძულეს ეგეატი თვითონ მისულიყო მის ჩამოსახსნელად, წმიდა მოციქულმა კი მაცხოვარს შესთხოვა, არ მიეცა უფლება წარმატებისათვის, რათა ჩამოეხსნათ იგი. ქრისტემ შეიწყნარა მისი ერთგული მოწაფის უკანასკნელი სათხოვარი და ჯვარზე აღესრულა 62 წ. ახალი სტილით 13 დეკემბერს (30 ნოემბერს ძველი სტილით). მისი ხსენება საქართველოში წელიწადში სამჯერაა: 13 დეკემბერს, 12 მაისს და 13 ივლისს.
წყარო
ბარბაქაძე ლია, ჯიბის ცნობარი მართლმორწმუნე ქრისტიანისათვის; თბილისი, 2013 წ.
