ახმეტელი სიკო
მ (მომხმარებელმა Tkenchoshvili გვერდი „სიკო ახმეტელაშვილი“ გადაიტანა გვერდზე „ახმეტელაშვილი სიკო“ გ...) |
(→იხილე გრეთვე) |
||
| (2 მომხმარებლების 20 შუალედური ვერსიები არ არის ნაჩვენები.) | |||
| ხაზი 1: | ხაზი 1: | ||
| + | [[ფაილი:AxmetelaSvili siko.jpg|thumb|'''სიკო ახმეტელაშვილი''']] | ||
'''ახმეტელაშვილი სიკო გიორგის ძე (ახმეტელი)''' (1881 (1879 ?) - 1937) - [[ქართველები|ქართველი]] პოლიტიკური მოღვაწე, სტეფანე და [[ვლადიმერ ახმეტელი|ვლადიმერ ახმეტელების]] უმცროსი ძმა (სულ 9 და-ძმანი იყვნენ). | '''ახმეტელაშვილი სიკო გიორგის ძე (ახმეტელი)''' (1881 (1879 ?) - 1937) - [[ქართველები|ქართველი]] პოლიტიკური მოღვაწე, სტეფანე და [[ვლადიმერ ახმეტელი|ვლადიმერ ახმეტელების]] უმცროსი ძმა (სულ 9 და-ძმანი იყვნენ). | ||
====ბიოგრაფია==== | ====ბიოგრაფია==== | ||
| − | იგი კახეთში ფრიად დაფასებული სასულიერო პირის, გიორგი მღვდლის ერთ-ერთი ვაჟი გახლდათ. გიორგი ახმეტელს [[რუსეთი|რუსეთში]] ჰქონდა დამთავრებული სასულიერო აკადემია და განათლების ფასი კარგად ესმოდა. ახმეტელაშვილების დედა - ელისაბედ ნაცვლიშვილიც, თავის დროისათვის მეტად განსწავლული, სათნო და, ამავე დროს, ძლიერი მანდილოსანი | + | იგი კახეთში ფრიად დაფასებული სასულიერო პირის, გიორგი მღვდლის ერთ-ერთი ვაჟი გახლდათ. გიორგი ახმეტელს [[რუსეთი|რუსეთში]] ჰქონდა დამთავრებული სასულიერო აკადემია და განათლების ფასი კარგად ესმოდა. ახმეტელაშვილების დედა - ელისაბედ ნაცვლიშვილიც, თავის დროისათვის მეტად განსწავლული, სათნო და, ამავე დროს, ძლიერი მანდილოსანი ყოფილა. ახმეტელები ოჯახში დახვეწილი სალიტერატურო ენით მეტყველებდნენ. იცოდნენ რამდენიმე უცხო ენა, მაგრამ სასაუბროდ მხოლოდ მშობლიურ ენას მიმართავდნენ. ხშირად იყენებდნენ ანდაზებს, მახვილგონივრულ გამოთქმებს. ანაგაში ახმეტელებს „მინისტერიანებს“ ეძახდნენ, ამბობდნენ – ახმეტელებს ქათმებიც კი ნასწავლი ჰყავთო. დაამთავრა დერპტის უნივერსიტეტის სავეტერინარო ფაკულტეტი. [[I მსოფლიო ომი 1914–18|I მსოფლიო ომის]] დროს სიკო (სიმონ) ახმეტელი იყო [[ოფიცერი]], სამხედრო ექიმი. |
| − | ყოფილა. ახმეტელები ოჯახში დახვეწილი სალიტერატურო ენით მეტყველებდნენ. იცოდნენ რამდენიმე უცხო ენა, მაგრამ სასაუბროდ | + | |
| − | მხოლოდ მშობლიურ ენას მიმართავდნენ. ხშირად იყენებდნენ ანდაზებს, მახვილგონივრულ გამოთქმებს. ანაგაში ახმეტელებს „მინისტერიანებს“ ეძახდნენ, ამბობდნენ – ახმეტელებს ქათმებიც კი ნასწავლი ჰყავთო. დაამთავრა დერპტის უნივერსიტეტის სავეტერინარო ფაკულტეტი. [[I მსოფლიო ომი 1914–18|I მსოფლიო ომის]] დროს სიკო (სიმონ) ახმეტელი იყო [[ოფიცერი]], სამხედრო ექიმი. | + | |
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| + | 1918 წელს იყო [[საქართველოს ეროვნული საბჭო|საქართველოს ეროვნული საბჭოს]] წევრი. 1919 წლის თებერვალში არჩეულ იქნა [[საქართველოს დამფუძნებელი კრება|დამფუძნებელი კრების]] წევრად [[სოციალ-დემოკრატიული მუშათა პარტია|საქართველოს სოციალ-დემოკრატიული მუშათა პარტიიდან]]. 1918 წელს [[საქართველოს დამოუკიდებლობის აქტი|საქართველოს დამოუკიდებლობის აქტს]] სიკო ახმეტელაშვილის ხელმოწერაც ამშვენებს. | ||
| + | 1921 წლის თებერვალში მტრის მრავალრიცხოვანი ძალების შემოტევის დროს, როცა [[გენერალი]] სტეფანე ახმეტელი ოკუპანტებს ტყვედ ჩაუვარდა და რუსეთში (რიაზანში) გადაასახლეს, სიკო ავადმყოფ ძმას თან გაჰყვა გადასახლებაში. გზაში ისიც დაატუსაღეს. 1922 წელს ძმის დახვრეტის შემდეგ, სიკო ჯერ იაროსლავის ციხეში გადაიყვანეს, შემდეგ კი - მოსკოვთან ახლოს, ქალაქ კაშინის ციხეში. მასთან შეხვედრას იგონებს [[ისიდორე რამიშვილი]]. 1926 წელს გადაიყვანეს ასტრახანში, სადაც ბეითლის კერძო საქმიანობას მისდევდა და ჯამაგირიც ჰქონდა. რამდენიმე წლის შემდეგ გაათავისუფლეს. 1930 წლდან მუშაობდა [[ამიერკავკასია|ამიერკავკასიის]] რკინიგზის ვეტერინარულ სამსახურში. 1937 კვლავ დააპატიმრეს, გადაასახლეს და დახვრიტეს. ([[დოდო ჭუმბურიძე]]) | ||
==ლიტერატურა== | ==ლიტერატურა== | ||
| ხაზი 24: | ხაზი 16: | ||
==იხილე გრეთვე== | ==იხილე გრეთვე== | ||
| − | [http://www.nplg.gov.ge/bios/ka/00003965/ სიმონ ახმეტელი] | + | * [http://www.nplg.gov.ge/bios/ka/00003965/ სიმონ ახმეტელი] |
| + | * [http://www.nplg.gov.ge/gwdict/index.php?a=term&d=26&t=9328 სტალინური სიები საქართველოდან] | ||
| − | [[კატეგორია:ქართველი | + | [[კატეგორია:ქართველი პოლიტიკური მოღვაწენი]] |
[[კატეგორია:საქართველოს ეროვნული საბჭოს წევრები]] | [[კატეგორია:საქართველოს ეროვნული საბჭოს წევრები]] | ||
[[კატეგორია:საქართველოს დამფუძნებელი კრების წევრები]] | [[კატეგორია:საქართველოს დამფუძნებელი კრების წევრები]] | ||
[[კატეგორია:ქართველი ექიმები]] | [[კატეგორია:ქართველი ექიმები]] | ||
| + | [[კატეგორია:ახმეტელები]] | ||
| + | [[კატეგორია:საბჭოთა რეპრესიების მსხვერპლნი საქართველოში]] | ||
| + | [[კატეგორია:1919-1921 წლების საქართველოს დამფუძნებელი კრების წევრები]] | ||
მიმდინარე ცვლილება 23:52, 4 ოქტომბერი 2023 მდგომარეობით
ახმეტელაშვილი სიკო გიორგის ძე (ახმეტელი) (1881 (1879 ?) - 1937) - ქართველი პოლიტიკური მოღვაწე, სტეფანე და ვლადიმერ ახმეტელების უმცროსი ძმა (სულ 9 და-ძმანი იყვნენ).
სარჩევი |
[რედაქტირება] ბიოგრაფია
იგი კახეთში ფრიად დაფასებული სასულიერო პირის, გიორგი მღვდლის ერთ-ერთი ვაჟი გახლდათ. გიორგი ახმეტელს რუსეთში ჰქონდა დამთავრებული სასულიერო აკადემია და განათლების ფასი კარგად ესმოდა. ახმეტელაშვილების დედა - ელისაბედ ნაცვლიშვილიც, თავის დროისათვის მეტად განსწავლული, სათნო და, ამავე დროს, ძლიერი მანდილოსანი ყოფილა. ახმეტელები ოჯახში დახვეწილი სალიტერატურო ენით მეტყველებდნენ. იცოდნენ რამდენიმე უცხო ენა, მაგრამ სასაუბროდ მხოლოდ მშობლიურ ენას მიმართავდნენ. ხშირად იყენებდნენ ანდაზებს, მახვილგონივრულ გამოთქმებს. ანაგაში ახმეტელებს „მინისტერიანებს“ ეძახდნენ, ამბობდნენ – ახმეტელებს ქათმებიც კი ნასწავლი ჰყავთო. დაამთავრა დერპტის უნივერსიტეტის სავეტერინარო ფაკულტეტი. I მსოფლიო ომის დროს სიკო (სიმონ) ახმეტელი იყო ოფიცერი, სამხედრო ექიმი.
1918 წელს იყო საქართველოს ეროვნული საბჭოს წევრი. 1919 წლის თებერვალში არჩეულ იქნა დამფუძნებელი კრების წევრად საქართველოს სოციალ-დემოკრატიული მუშათა პარტიიდან. 1918 წელს საქართველოს დამოუკიდებლობის აქტს სიკო ახმეტელაშვილის ხელმოწერაც ამშვენებს.
1921 წლის თებერვალში მტრის მრავალრიცხოვანი ძალების შემოტევის დროს, როცა გენერალი სტეფანე ახმეტელი ოკუპანტებს ტყვედ ჩაუვარდა და რუსეთში (რიაზანში) გადაასახლეს, სიკო ავადმყოფ ძმას თან გაჰყვა გადასახლებაში. გზაში ისიც დაატუსაღეს. 1922 წელს ძმის დახვრეტის შემდეგ, სიკო ჯერ იაროსლავის ციხეში გადაიყვანეს, შემდეგ კი - მოსკოვთან ახლოს, ქალაქ კაშინის ციხეში. მასთან შეხვედრას იგონებს ისიდორე რამიშვილი. 1926 წელს გადაიყვანეს ასტრახანში, სადაც ბეითლის კერძო საქმიანობას მისდევდა და ჯამაგირიც ჰქონდა. რამდენიმე წლის შემდეგ გაათავისუფლეს. 1930 წლდან მუშაობდა ამიერკავკასიის რკინიგზის ვეტერინარულ სამსახურში. 1937 კვლავ დააპატიმრეს, გადაასახლეს და დახვრიტეს. (დოდო ჭუმბურიძე)
[რედაქტირება] ლიტერატურა
ის. რამიშვილი, „მოგონებები“, თბ., 2012.
[რედაქტირება] წყარო
საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკა (1918-1921) ენციკლოპედია-ლექსიკონი
