კლდიაშვილი დავით
(→იხილე აგრეთვე) |
(→ბიოგრაფია) |
||
| (2 მომხმარებლების 7 შუალედური ვერსიები არ არის ნაჩვენები.) | |||
| ხაზი 1: | ხაზი 1: | ||
| + | [[ფაილი:KldiaSvili daviT.jpg|thumb|'''დავით კლდიაშვილი''']] | ||
'''კლდიაშვილი დავით სამსონის ძე''' - (29.VIII.1862, სოფ. სიმონეთი - 24.VI.1931, [[თბილისი]]) - მწერალი. | '''კლდიაშვილი დავით სამსონის ძე''' - (29.VIII.1862, სოფ. სიმონეთი - 24.VI.1931, [[თბილისი]]) - მწერალი. | ||
====ბიოგრაფია==== | ====ბიოგრაფია==== | ||
| − | განათლება მიიღო კიევის სამხედრო გიმნაზიასა და მოსკოვის III სამხედრო | + | განათლება მიიღო კიევის სამხედრო გიმნაზიასა და მოსკოვის III სამხედრო სასწავლებელში. 1882 წელს გაიწვიეს [[სამხედრო სამსახური|სამხედრო სამსახურში]], ბათუმში. თანამშრომლობდა ქართულ ჟურნალ-გაზეთებთან. მონაწილეობდა ბათუმის საზოგადოებრივ-კულტურულ ცხოვრებაში. 1885 წელს პირველი მხატვრული თარგმანები დაიბეჭდა ჟურნალში „თეატრი“. 1893 წელს ჟურნალ „მოამბეში“ გამოქვეყნდა პირველი მოთხრობა „შერისხვა“, ამ პერიოდში დაწერილი მოთხრობებიდან აღსანიშნავია: „მსხვერპლი“, „სოლომონ მორბელაძე“, „სამანიშვილის დედინაცვალი“, „ქამუშაძის გაჭირვება“, [[პიესა (დრამატული ნაწარმოები)|პიესა]] - „ირინეს ბედნიერება“. 1901 წელს გამოიცა მოთხრობათა პირველი კრებული. 1903 წელს დაწერა „დარისპანის გასაჭირი“. 1905-1907 წლებში რევოლუციის შემდეგ, როგორც არაკეთილსაიმედო პოდპოლკოვნიკი, აიძულეს, სამხედრო სამსახურიდან გადამდგარიყო. მსახურობდა ჯერ ქუთაისის, შემდეგ კი ჭიათურის შავი ქვის მრეწველობის სამმართველოში. ამ პერიოდში დაიწერა „როსტომ მანველიძე“ და „უბედურება“. 1915 [[მობილიზაცია|მობილიზაციით]] გაიწვიეს [[ოსმალეთის იმპერია|ოსმალეთის]] [[ფრონტი (საომარი მოქმედებების თეატრი)|ფრონტზე]]. |
| − | [[თებერვლის რევოლუცია|თებერვლის რევოლუციის]] შემდეგ სამშობლოში დაბრუნდა. 1918-1921 წლებში მწერლის საღამოები იმართებოდა [[საქართველო|საქართველოს]] სხვადასხვა კუთხეში. 1920 იუბილეების მომწყობი კომისიისა და მწერალთა კავშირის საბჭოს გაერთიანებულ სხდომაზე შემუშავებული | + | [[თებერვლის რევოლუცია|თებერვლის რევოლუციის]] შემდეგ სამშობლოში დაბრუნდა. 1918-1921 წლებში მწერლის საღამოები იმართებოდა [[საქართველო|საქართველოს]] სხვადასხვა კუთხეში. 1920 წელს [[იუბილე|იუბილეების]] მომწყობი კომისიისა და მწერალთა კავშირის საბჭოს გაერთიანებულ სხდომაზე შემუშავებული |
| − | + | გადაწყვეტილების საფუძველზე, სახელმწიფო [[თეატრი|თეატრში]] გაიმართა დავით კლდიაშვილის იუბილე. მისი ნაწარმოებების მიხედვით დაიდგა | |
| − | პიესა, რომელიც მის იუბილეს მიეძღვნა. მწერლის 30-წლიანი შემოქმედებითი მოღვაწეობის პატივსაცემად, სხვადასხვა ჟურნალ-გაზეთებში დაიბეჭდა უამრავი მილოცვა და კარიკატურა. გაზეთ „საქართველოს | + | პიესა, რომელიც მის იუბილეს მიეძღვნა. მწერლის 30-წლიანი შემოქმედებითი მოღვაწეობის პატივსაცემად, სხვადასხვა ჟურნალ-გაზეთებში დაიბეჭდა უამრავი მილოცვა და [[კარიკატურა]]. [[საქართველოს რესპუბლიკა (გაზეთი)|გაზეთ „საქართველოს რესპუბლიკაში]]“, რომელიც იმდროინდელი სახელისუფლებო ბეჭდვითი ორგანო იყო, იუბილეს სპეციალური ნომერი მიეძღვნა. გაზეთში „თეატრი და ცხოვრება“ დაიბეჭდა [[შიო მღვიმელი|შიო მღვიმელის]] და [[გიორგი ქუჩიშვილი]]ს მილოცვები. 1920 წელს დავით კლდიაშვილმა დაწერა თავისი ცნობილი [[სატირა]] „ბაკულას ღორები“. |
| − | ნომერი მიეძღვნა. გაზეთში | + | |
| − | 1924-1926 | + | 1924-1926 წლებში დაიბეჭდა კლდიაშვილის ახალი მოთხრობები - „შუა ცეცხლის პირას“ და „კიმოთე მეშველიძე“. 1925 წელს გამოქვეყნდა მოგონებები: „ჩემი ცხოვრების გზაზე“. 1930 წელს სამწერლო მოღვაწეობის 40 წლის იუბილეზე რესპუბლიკის სახალხო მწერლის წოდება მიენიჭა. დაკრძალულია მთაწმინდის მწერალთა და საზოგადო მოღვაწეთა პანთეონში. |
| − | მოგონებები: „ჩემი ცხოვრების გზაზე“. 1930 სამწერლო მოღვაწეობის 40 წლის იუბილეზე რესპუბლიკის სახალხო მწერლის წოდება | + | |
| − | + | '''''ეკა ჯავახიშვილი''''' | |
| − | + | ||
==ლიტერატურა== | ==ლიტერატურა== | ||
| ხაზი 30: | ხაზი 29: | ||
[[კატეგორია:ქართველი მწერლები]] | [[კატეგორია:ქართველი მწერლები]] | ||
[[კატეგორია:ქართველი დრამატურგები]] | [[კატეგორია:ქართველი დრამატურგები]] | ||
| + | [[კატეგორია:პირველი მსოფლიო ომის მონაწილეები]] | ||
[[კატეგორია:კლდიაშვილები]] | [[კატეგორია:კლდიაშვილები]] | ||
მიმდინარე ცვლილება 14:08, 4 მაისი 2023 მდგომარეობით
კლდიაშვილი დავით სამსონის ძე - (29.VIII.1862, სოფ. სიმონეთი - 24.VI.1931, თბილისი) - მწერალი.
სარჩევი |
[რედაქტირება] ბიოგრაფია
განათლება მიიღო კიევის სამხედრო გიმნაზიასა და მოსკოვის III სამხედრო სასწავლებელში. 1882 წელს გაიწვიეს სამხედრო სამსახურში, ბათუმში. თანამშრომლობდა ქართულ ჟურნალ-გაზეთებთან. მონაწილეობდა ბათუმის საზოგადოებრივ-კულტურულ ცხოვრებაში. 1885 წელს პირველი მხატვრული თარგმანები დაიბეჭდა ჟურნალში „თეატრი“. 1893 წელს ჟურნალ „მოამბეში“ გამოქვეყნდა პირველი მოთხრობა „შერისხვა“, ამ პერიოდში დაწერილი მოთხრობებიდან აღსანიშნავია: „მსხვერპლი“, „სოლომონ მორბელაძე“, „სამანიშვილის დედინაცვალი“, „ქამუშაძის გაჭირვება“, პიესა - „ირინეს ბედნიერება“. 1901 წელს გამოიცა მოთხრობათა პირველი კრებული. 1903 წელს დაწერა „დარისპანის გასაჭირი“. 1905-1907 წლებში რევოლუციის შემდეგ, როგორც არაკეთილსაიმედო პოდპოლკოვნიკი, აიძულეს, სამხედრო სამსახურიდან გადამდგარიყო. მსახურობდა ჯერ ქუთაისის, შემდეგ კი ჭიათურის შავი ქვის მრეწველობის სამმართველოში. ამ პერიოდში დაიწერა „როსტომ მანველიძე“ და „უბედურება“. 1915 მობილიზაციით გაიწვიეს ოსმალეთის ფრონტზე.
თებერვლის რევოლუციის შემდეგ სამშობლოში დაბრუნდა. 1918-1921 წლებში მწერლის საღამოები იმართებოდა საქართველოს სხვადასხვა კუთხეში. 1920 წელს იუბილეების მომწყობი კომისიისა და მწერალთა კავშირის საბჭოს გაერთიანებულ სხდომაზე შემუშავებული გადაწყვეტილების საფუძველზე, სახელმწიფო თეატრში გაიმართა დავით კლდიაშვილის იუბილე. მისი ნაწარმოებების მიხედვით დაიდგა პიესა, რომელიც მის იუბილეს მიეძღვნა. მწერლის 30-წლიანი შემოქმედებითი მოღვაწეობის პატივსაცემად, სხვადასხვა ჟურნალ-გაზეთებში დაიბეჭდა უამრავი მილოცვა და კარიკატურა. გაზეთ „საქართველოს რესპუბლიკაში“, რომელიც იმდროინდელი სახელისუფლებო ბეჭდვითი ორგანო იყო, იუბილეს სპეციალური ნომერი მიეძღვნა. გაზეთში „თეატრი და ცხოვრება“ დაიბეჭდა შიო მღვიმელის და გიორგი ქუჩიშვილის მილოცვები. 1920 წელს დავით კლდიაშვილმა დაწერა თავისი ცნობილი სატირა „ბაკულას ღორები“.
1924-1926 წლებში დაიბეჭდა კლდიაშვილის ახალი მოთხრობები - „შუა ცეცხლის პირას“ და „კიმოთე მეშველიძე“. 1925 წელს გამოქვეყნდა მოგონებები: „ჩემი ცხოვრების გზაზე“. 1930 წელს სამწერლო მოღვაწეობის 40 წლის იუბილეზე რესპუბლიკის სახალხო მწერლის წოდება მიენიჭა. დაკრძალულია მთაწმინდის მწერალთა და საზოგადო მოღვაწეთა პანთეონში.
ეკა ჯავახიშვილი
[რედაქტირება] ლიტერატურა
- კ. აბაშიძ ე, „ეტიუდები XIX საუკუნის ქართული ლიტერატურის ისტორიიდან“ თბ., 1962;
- ს. კლდიაშვილი, „დავით კლდიაშვილი“, თბ., 1945;
- ს. ჭილაია, „უახლესი ქართული მწერლობა“, თბ., 1972;
- მ. ჯოხაძე, „ჩემი დავით კლდიაშვილი“, თბ.,1955;
- გაზეთი „საქართველოს რესპუბლიკა“, 17 თებერვალი 1920.
[რედაქტირება] წყარო
საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკა (1918-1921) ენციკლოპედია-ლექსიკონი
