დივა

დივა – (ინდ.) „ზეციური“, „სხივოსანი“, ღმერთების არსებათა საერთო სახელწოდება, რომლებიც შეადგენენ პანთეონს. მათი რიცხვი ტრადიციულად ოცდაცამეტია. უპირისპირდებიან ასურებს, როგორც არაღმერთებს, დემონურ არსებათ. არსებობს დივების სამი ჯგუფი:

• ზესკნელის (ვარუნა, მითრა, სურია, ვიშნუ, აშვინები და სხვანი)
• შუასკნელის (ინდრა, მარუტები, ვაიუ და სხვანი)
• მიწის (აგნი, სომა, ბრიჰასპატი და სხვანი).

დივათა კლასში გაერთიანებულნი არიან ასევე განპიროვნებული აბსტრაქტული ცნებები („რისხვა“, „სურვილი“, სიუხვე“, საყრდენი“, მეტყველება“, „რწმენა“, „დრო“ და ა.შ.). სიტყვა დივა ღმერთის აღმნიშვნელი საერთო ინდო-ირანული სიტყვაა, ოღონდ ირანულ მითოლოგიაში მან (|დაევა, დევი) ავსულის მნიშვნელობა მიიღო.

წყარო

მითოლოგიური ენციკლოპედია ყმაწვილთათვის