მერქნის მანკი

მერქნის მანკი – ხის ტანისა და ცალკეული ნაწილების განსაკუთრებული ნაკლი, რომელიც ზღუდავს მის გამოყენებას.

ბუნებრივი მანკი წარმოიშობა ხის ზრდის პროცესში არასასურველი კლიმატური პირობებისა და ადგილმდებარეობის, შემთხვევითი მექანიკური დაზიანებების, ბუნებრივი დაბერების, მიკროორგანიზმების ცხოველმოქმედების, მავნე მწერების, ფრინველებისა და მრღნელების ზემოქმედების შედეგად.

ყველაზე ცუდ მანკად ითვლება მპალა, რადგან დამპალი მერქანი აბსოლუტურად უვარგისია გამოსაყენებლად. მერქნის ძირითადი მანკებია: როკები; ბზარები; ხის ტანის ფორმის მანკები (წოწება, გრძივი წიბოვნობა, ოვალურობა, ორმაგი წვერიანობა, კორძიანობა, კვანძოვნობა, სიმრუდე);

ხის ტანის აგებულების მანკები (ბუნებრივი ირიბფენიანობა, ხელოვნური ირიბფენიანობა, გვერდელა, გაწელილი მერქანი, ფართოშრიანობა, ჯავარიანობა, ხვეულა, ჭვრიტე (თვალი), ჯიბე, გადანაცვლებული გულგულა, გერი, მშრალგვერდიანობა, შენაზარდი, კიბო, ფისიანობა, ცრუ გული, ლაქიანობა, შიგა ნაქურთენი, დიდნაქურთენიანობა, წყალფენიანობა);

ქიმიური შეფერილობები (ლაქიანობა, წყალფენიანობა, ქიმიური შეფერილობა, სიყვითლე, სილურჯე);

სოკოვანი დაავადებები (ტყის, საწყობის, სახლის);

ბიოლოგიური დაზიანებები (ზედაპირული სიღრმითი და გამჭოლი ჭიანაჭამები, დაზიანებები პარაზიტი მცენარეების, მწერების, ფრინველებისაგან);

მექანიკური დაზიანებები და დამუშავების მანკები (ტყის ჭრა, ხეების გასუფთავება ტოტებისაგან, დატვი-რთვა-ჩამოტვირთვა, შრობა, დახერხვა, დაკალიბრება, გაჟღენთვა, მონტაჟი); დაბრეცა.

წყარო

სამშენებლო ენციკლოპედიური ლექსიკონი