პლინფა
NPLG Wiki Dictionaries გვერდიდან
(სხვაობა ვერსიებს შორის)
(ახალი გვერდი: '''პლინფა''' – (ინგლ. plinfa < ბერძ. plinthos ფილა, [[აგური (სამშენებლო მასალ...) |
|||
| ხაზი 1: | ხაზი 1: | ||
| + | [[ფაილი:Plimfa.JPG|thumb|პლინფა]] | ||
'''პლინფა''' – (ინგლ. plinfa < ბერძ. plinthos [[ფილა]], [[აგური (სამშენებლო მასალა)|აგური]], [[კვარცი]]სა და რკინის შემცველი [[თიხა|თიხისაგან]] დამზადებული ფართო და ბრტყელი გამომწვარი აგური (ცნობილი „[[ქართული აგური]]ს“ მსგავსი), რომელიც წარმოადგენდა ძირითად [[საშენი მასალა|საშენ მასალას]] [[ბიზანტიური არქიტექტურა|ბიზანტიურ არქიტექტურასა]] და X-XIII საუკუნეების რუსულ სატაძრო ხუროთმოძღვრებაში; ბიზანტიური პლინთის ზომები იყო 500×550×45 მმ, ხოლო რუსულის – 300×350×25 მმ. დასამზადებლად გამოიყენებოდა სპეციალური ხის ფორმები, რომელშიც პლინფა შრებოდა 10-14 დღე, შემდეგ კი გამოიწვებოდა ღუმელში. XII საუკუნის შუაწლებიდან პლინფას ადგილი დაუთმო თეთრ ქვას, ხოლო XV საუკუნის ბოლოდან – [[თიხის აგური|თიხის აგურს]]. | '''პლინფა''' – (ინგლ. plinfa < ბერძ. plinthos [[ფილა]], [[აგური (სამშენებლო მასალა)|აგური]], [[კვარცი]]სა და რკინის შემცველი [[თიხა|თიხისაგან]] დამზადებული ფართო და ბრტყელი გამომწვარი აგური (ცნობილი „[[ქართული აგური]]ს“ მსგავსი), რომელიც წარმოადგენდა ძირითად [[საშენი მასალა|საშენ მასალას]] [[ბიზანტიური არქიტექტურა|ბიზანტიურ არქიტექტურასა]] და X-XIII საუკუნეების რუსულ სატაძრო ხუროთმოძღვრებაში; ბიზანტიური პლინთის ზომები იყო 500×550×45 მმ, ხოლო რუსულის – 300×350×25 მმ. დასამზადებლად გამოიყენებოდა სპეციალური ხის ფორმები, რომელშიც პლინფა შრებოდა 10-14 დღე, შემდეგ კი გამოიწვებოდა ღუმელში. XII საუკუნის შუაწლებიდან პლინფას ადგილი დაუთმო თეთრ ქვას, ხოლო XV საუკუნის ბოლოდან – [[თიხის აგური|თიხის აგურს]]. | ||
მიმდინარე ცვლილება 13:47, 26 სექტემბერი 2022 მდგომარეობით
პლინფა – (ინგლ. plinfa < ბერძ. plinthos ფილა, აგური, კვარცისა და რკინის შემცველი თიხისაგან დამზადებული ფართო და ბრტყელი გამომწვარი აგური (ცნობილი „ქართული აგურის“ მსგავსი), რომელიც წარმოადგენდა ძირითად საშენ მასალას ბიზანტიურ არქიტექტურასა და X-XIII საუკუნეების რუსულ სატაძრო ხუროთმოძღვრებაში; ბიზანტიური პლინთის ზომები იყო 500×550×45 მმ, ხოლო რუსულის – 300×350×25 მმ. დასამზადებლად გამოიყენებოდა სპეციალური ხის ფორმები, რომელშიც პლინფა შრებოდა 10-14 დღე, შემდეგ კი გამოიწვებოდა ღუმელში. XII საუკუნის შუაწლებიდან პლინფას ადგილი დაუთმო თეთრ ქვას, ხოლო XV საუკუნის ბოლოდან – თიხის აგურს.
