პოცო დი ბორგო კარლ
მ (მომხმარებელმა Tkenchoshvili გვერდი „პოცო დი ბორგო კარლ“ გადაიტანა გვერდზე „კარლ პოცო დი ბორგო“) |
|||
| (ერთი მომხმარებლის ერთი შუალედური ვერსია არ არის ნაჩვენები.) | |||
| ხაზი 2: | ხაზი 2: | ||
'''კარლ პოცო დი ბორგო''' – (იტალ. Carlo Andrea Pozzo di Borgo, 1768-1842), გრაფი, დიპლომატი [[რუსეთი]]ს სამსახურში, წარმოშობით კორსიკელი. | '''კარლ პოცო დი ბორგო''' – (იტალ. Carlo Andrea Pozzo di Borgo, 1768-1842), გრაფი, დიპლომატი [[რუსეთი]]ს სამსახურში, წარმოშობით კორსიკელი. | ||
| − | 1789-1842 იყო კორსიკის წარმომადგენელი [[საფრანგეთი]]ს დამფუძნებელ კრებაში. როგორც როიალისტი, ემიგრირებული იყო | + | 1789-1842 იყო კორსიკის წარმომადგენელი [[საფრანგეთი]]ს დამფუძნებელ კრებაში. როგორც როიალისტი, ემიგრირებული იყო [[საფრანგეთი]]დან, [[ნაპოლეონ I]]-ის მოწინააღმდეგე და საფრანგეთში ბურბონების რესტავრაციის მომხრე, 1805 ჩადგა რუსეთის სამსახურში, ასრულებდა ვენაში დიპლომატიურ დავალებებს, ასევე ნეაპოლსა და კონსტანტინოპოლში. [[ტილზიტის ხელშეკრულებები 1807|1807 ტილზიტის ზავი]]ს შემდეგ გადადგა თანამდებობიდან და გაემგზავრა რუსეთში. 1812 ხელმეორედ ჩადგა რუსეთის სამსახურში. 1814 დაინიშნა დესპანად, ხოლო შემდეგ ელჩად საფრანგეთში. მონაწილეობდა ვენისა (1814-15) [[საღვთო კავშირი]]ს ყველა კონგრესზე როგორც რუსეთის რწმუნებული. ნიკოლომ I-ის ტახტზე ასვლის შემდეგ გაუწია მას საფრანგეთთან დაახლოების რეკომენდაცია. იგი საკმაოდ არასასურველ მოვლენად მიიჩნევდა რუსეთ-საფრანგეთის ურთიერთობის გამწვავებას. ამავე დროს, ურჩევდა მეფეს, აღედგინა [[ავსტრია]]სთან და [[პრუსია]]სთან ძველი კავშირები. 1835 გადაყვანილ იქნა ინგლისში ელჩად, ამ თანამდებობაზე დარჩა 1838-მდე. სანამ არ გადადგა. |
| − | ნიკოლომ I-ის ტახტზე ასვლის შემდეგ | + | |
მიმდინარე ცვლილება 12:28, 30 სექტემბერი 2024 მდგომარეობით
კარლ პოცო დი ბორგო – (იტალ. Carlo Andrea Pozzo di Borgo, 1768-1842), გრაფი, დიპლომატი რუსეთის სამსახურში, წარმოშობით კორსიკელი.
1789-1842 იყო კორსიკის წარმომადგენელი საფრანგეთის დამფუძნებელ კრებაში. როგორც როიალისტი, ემიგრირებული იყო საფრანგეთიდან, ნაპოლეონ I-ის მოწინააღმდეგე და საფრანგეთში ბურბონების რესტავრაციის მომხრე, 1805 ჩადგა რუსეთის სამსახურში, ასრულებდა ვენაში დიპლომატიურ დავალებებს, ასევე ნეაპოლსა და კონსტანტინოპოლში. 1807 ტილზიტის ზავის შემდეგ გადადგა თანამდებობიდან და გაემგზავრა რუსეთში. 1812 ხელმეორედ ჩადგა რუსეთის სამსახურში. 1814 დაინიშნა დესპანად, ხოლო შემდეგ ელჩად საფრანგეთში. მონაწილეობდა ვენისა (1814-15) საღვთო კავშირის ყველა კონგრესზე როგორც რუსეთის რწმუნებული. ნიკოლომ I-ის ტახტზე ასვლის შემდეგ გაუწია მას საფრანგეთთან დაახლოების რეკომენდაცია. იგი საკმაოდ არასასურველ მოვლენად მიიჩნევდა რუსეთ-საფრანგეთის ურთიერთობის გამწვავებას. ამავე დროს, ურჩევდა მეფეს, აღედგინა ავსტრიასთან და პრუსიასთან ძველი კავშირები. 1835 გადაყვანილ იქნა ინგლისში ელჩად, ამ თანამდებობაზე დარჩა 1838-მდე. სანამ არ გადადგა.
