ამირანაშვილი პეტრე
(→წყარო) |
(→წყარო) |
||
| (ერთი მომხმარებლის 3 შუალედური ვერსიები არ არის ნაჩვენები.) | |||
| ხაზი 4: | ხაზი 4: | ||
1930 წ. დაამთავრა [[თბილისის ვანო სარაჯიშვილის სახელობის სახელმწიფო კონსერვატორია|თბილისის კონსერვატორია]] (პროფ. [[ბახუტაშვილი-შულგინა ოლღა|ო. ბახუტაშვილ-შულგინას]] კლასი). იმავე წლიდან თბილისის ოპერისა და ბალეტის თეატრის სოლისტია. მას დიდი ღვაწლი მიუძღვის ქართული საოპერო ხელოვნების ჩამოყალიბებასა და განვითარებაში. მის შემოქმედებას ახასიათებს ეროვნული თვითმყოფადობა, მგზნებარე ტემპერამენტი და ვოკალურ-დრამატული განსახიერების სანიმუშო მთლიანობა. | 1930 წ. დაამთავრა [[თბილისის ვანო სარაჯიშვილის სახელობის სახელმწიფო კონსერვატორია|თბილისის კონსერვატორია]] (პროფ. [[ბახუტაშვილი-შულგინა ოლღა|ო. ბახუტაშვილ-შულგინას]] კლასი). იმავე წლიდან თბილისის ოპერისა და ბალეტის თეატრის სოლისტია. მას დიდი ღვაწლი მიუძღვის ქართული საოპერო ხელოვნების ჩამოყალიბებასა და განვითარებაში. მის შემოქმედებას ახასიათებს ეროვნული თვითმყოფადობა, მგზნებარე ტემპერამენტი და ვოკალურ-დრამატული განსახიერების სანიმუშო მთლიანობა. | ||
| − | აღსანიშნავია მისი პარტიები: ევგენი ონეგინი (ჩაიკოკსკის „ევგენი ონეგინი“)„ ამონასრო, რიგოლეტო, დი-ლუნა, იაგო ([[ვერდი ჯუზეპე|ვერდის]] „აიდა“, „რიგოლეტო“, „ტრუბადური“, „ოტელო“), ესკამილიო (ბიზეს „კარმენი“), ფიგარო (როსინის „სევილიელი დალაქი“), ტონიო (ლეონკავალოს „ჯამბაზები“), სკარპია (პუჩინის „ტოსკა“), კიაზო, მურმანი (ფალიაშვილის „დაისი“, „აბესალომ და ეთერი“), ჩალხია ([[თაქთაქიშვილი ოთარ|ო. თაქთაქიშვილის]] „მინდია“)„ გადაღებულია კინოფილმში „ქეთო და კოტე“ (თავადი ლევანი), სსრკ სახელმწიფო (1947) და ზ. ფალიაშვილის სახელობის. (1971) პრემიების ლაურეატი. | + | აღსანიშნავია მისი პარტიები: ევგენი ონეგინი (ჩაიკოკსკის „ევგენი ონეგინი“)„ ამონასრო, რიგოლეტო, დი-ლუნა, იაგო ([[ვერდი ჯუზეპე|ვერდის]] „აიდა“, „რიგოლეტო“, „ტრუბადური“, „ოტელო“), ესკამილიო (ბიზეს „კარმენი“), ფიგარო (როსინის „სევილიელი დალაქი“), ტონიო (ლეონკავალოს „ჯამბაზები“), სკარპია (პუჩინის „ტოსკა“), კიაზო, მურმანი (ფალიაშვილის „დაისი“, „აბესალომ და ეთერი“), ჩალხია ([[თაქთაქიშვილი ოთარ|ო. თაქთაქიშვილის]] „მინდია“)„ გადაღებულია კინოფილმში „ქეთო და კოტე“ (თავადი ლევანი), სსრკ სახელმწიფო (1947) და ზ. ფალიაშვილის სახელობის. (1971) პრემიების [[ლაურეატი]]. |
| ხაზი 11: | ხაზი 11: | ||
==წყარო== | ==წყარო== | ||
| − | მუსიკის ენციკლოპედიური ლექსიკონი | + | [[მუსიკის ენციკლოპედიური ლექსიკონი]] |
[[კატეგორია:ქართველი ვოკალისტები]] | [[კატეგორია:ქართველი ვოკალისტები]] | ||
| ხაზი 19: | ხაზი 19: | ||
[[კატეგორია:ამირანაშვილები]] | [[კატეგორია:ამირანაშვილები]] | ||
[[კატეგორია:საოპერო მომღერლები]] | [[კატეგორია:საოპერო მომღერლები]] | ||
| − | |||
[[კატეგორია:თბილისის ოპერისა და ბალეტის თეატრის სოლისტები]] | [[კატეგორია:თბილისის ოპერისა და ბალეტის თეატრის სოლისტები]] | ||
მიმდინარე ცვლილება 16:32, 16 ივნისი 2023 მდგომარეობით
პეტრე ამირანაშვილი - (16. XI. 1907, სოფ. ნიგოეთი, ახლანდელი ლანჩხუთის რაიონი, – 26. XI. 1976, თბილისი), ქართველი მომღერალი (ბარიტონი), საქართველოს, სსრკ და სომხეთის სახალხო არტისტი.
1930 წ. დაამთავრა თბილისის კონსერვატორია (პროფ. ო. ბახუტაშვილ-შულგინას კლასი). იმავე წლიდან თბილისის ოპერისა და ბალეტის თეატრის სოლისტია. მას დიდი ღვაწლი მიუძღვის ქართული საოპერო ხელოვნების ჩამოყალიბებასა და განვითარებაში. მის შემოქმედებას ახასიათებს ეროვნული თვითმყოფადობა, მგზნებარე ტემპერამენტი და ვოკალურ-დრამატული განსახიერების სანიმუშო მთლიანობა.
აღსანიშნავია მისი პარტიები: ევგენი ონეგინი (ჩაიკოკსკის „ევგენი ონეგინი“)„ ამონასრო, რიგოლეტო, დი-ლუნა, იაგო (ვერდის „აიდა“, „რიგოლეტო“, „ტრუბადური“, „ოტელო“), ესკამილიო (ბიზეს „კარმენი“), ფიგარო (როსინის „სევილიელი დალაქი“), ტონიო (ლეონკავალოს „ჯამბაზები“), სკარპია (პუჩინის „ტოსკა“), კიაზო, მურმანი (ფალიაშვილის „დაისი“, „აბესალომ და ეთერი“), ჩალხია (ო. თაქთაქიშვილის „მინდია“)„ გადაღებულია კინოფილმში „ქეთო და კოტე“ (თავადი ლევანი), სსრკ სახელმწიფო (1947) და ზ. ფალიაშვილის სახელობის. (1971) პრემიების ლაურეატი.
