ჯაბადარი ერეკლე
მ (მომხმარებელმა Tkenchoshvili გვერდი „ერეკლე ჯაბადარი“ გადაიტანა გვერდზე „ჯაბადარი ერეკლე“ გადამის...) |
|||
| ხაზი 1: | ხაზი 1: | ||
| − | '''ერეკლე ჯაბადარი''' – (17 ოქტომბერი 1891, თბილისი − 18 აგვისტო 1937, ნიცა. 1982, გადმოსვენებულია [[თბილისი|თბილისში]], დიდუბის პანთეონში), [[ევროპა]]ში მოღვაწე [[ქართველები|ქართველი]] კომპოზიტორი და [[პიანისტი]]. | + | '''ერეკლე ჯაბადარი''' – (17 ოქტომბერი 1891, [[თბილისი]] − 18 აგვისტო 1937, ნიცა. 1982, გადმოსვენებულია [[თბილისი|თბილისში]], დიდუბის პანთეონში), [[ევროპა]]ში მოღვაწე [[ქართველები|ქართველი]] კომპოზიტორი და [[პიანისტი]]. |
დაიბადა ცნობილი საზოგადო მოღვაწის და მეცენატის [[ჯაბადარი ალექსანდრე|ა. ჯაბადარი]]ს ოჯახში. 1902-იდან სწავლობდა ბრიუსელის, ხოლო სამი წლის შემდეგ ვენის კონსერვატორიაში (პედაგოგები- რ. ჰოიბერგერი და ი. ვოლფმანი). საბოლოდ დამკვიდრდა [[საფრანგეთი|საფრანგეთში]]. 1907 ლოზანაში ([[შვეიცარია]]) გამოიცა ჯაბადარის რომანსების პირველი კრებული „სიჭაბუკე“ (ქართული პოეტური ტექსტებით). აღიარება მოიპოვა „ქართულმა რაფსოდიამ“ [[ფორტეპიანო]]სა და [[ორკესტრი]]სათვის (1913), რომელიც ამ ჟანრის პირველი ნიმუშია [[ქართული მუსიკა|ქართულ მუსიკაში]], შესრულდა იმავე წელს ვენაში (სოლისტი-ავტორი). ჯაბადარს ეკუთვნის აგრეთვე ოპერა „გულნარა“ ([[ყაზბეგი ალექსანდრე|ა. ყაზბეგის]] მოთხრობა „ელეონორას“ მიხედვით 1921). საფორტეპიანო და სავიოლონჩელო კონცერტები, [[ვარიაციები (მუსიკა)|ვარიაციები]] [[ჩელო|ჩელოსათვის]], [[სიმფონიური სურათი|სიმფონიური სურათები]] „გველის პერანგი“ და „ინდაურები“, [[მონოლოგი]] [[ტენორი (ხმა)|ტენორი]]სა და [[ორკესტრი]]სათვის „სულო ბოროტო“ ([[ბარათაშვილი ნიკოლოზ|ნ. ბარათაშვილი]]ს ლექსზე). ჯაბადარის ნაწარმოებები [[საქართველო]]ში ცნობილი გახდა XX ს-ის 40-იანი წლების ბოლოს. | დაიბადა ცნობილი საზოგადო მოღვაწის და მეცენატის [[ჯაბადარი ალექსანდრე|ა. ჯაბადარი]]ს ოჯახში. 1902-იდან სწავლობდა ბრიუსელის, ხოლო სამი წლის შემდეგ ვენის კონსერვატორიაში (პედაგოგები- რ. ჰოიბერგერი და ი. ვოლფმანი). საბოლოდ დამკვიდრდა [[საფრანგეთი|საფრანგეთში]]. 1907 ლოზანაში ([[შვეიცარია]]) გამოიცა ჯაბადარის რომანსების პირველი კრებული „სიჭაბუკე“ (ქართული პოეტური ტექსტებით). აღიარება მოიპოვა „ქართულმა რაფსოდიამ“ [[ფორტეპიანო]]სა და [[ორკესტრი]]სათვის (1913), რომელიც ამ ჟანრის პირველი ნიმუშია [[ქართული მუსიკა|ქართულ მუსიკაში]], შესრულდა იმავე წელს ვენაში (სოლისტი-ავტორი). ჯაბადარს ეკუთვნის აგრეთვე ოპერა „გულნარა“ ([[ყაზბეგი ალექსანდრე|ა. ყაზბეგის]] მოთხრობა „ელეონორას“ მიხედვით 1921). საფორტეპიანო და სავიოლონჩელო კონცერტები, [[ვარიაციები (მუსიკა)|ვარიაციები]] [[ჩელო|ჩელოსათვის]], [[სიმფონიური სურათი|სიმფონიური სურათები]] „გველის პერანგი“ და „ინდაურები“, [[მონოლოგი]] [[ტენორი (ხმა)|ტენორი]]სა და [[ორკესტრი]]სათვის „სულო ბოროტო“ ([[ბარათაშვილი ნიკოლოზ|ნ. ბარათაშვილი]]ს ლექსზე). ჯაბადარის ნაწარმოებები [[საქართველო]]ში ცნობილი გახდა XX ს-ის 40-იანი წლების ბოლოს. | ||
მიმდინარე ცვლილება 20:42, 20 მაისი 2025 მდგომარეობით
ერეკლე ჯაბადარი – (17 ოქტომბერი 1891, თბილისი − 18 აგვისტო 1937, ნიცა. 1982, გადმოსვენებულია თბილისში, დიდუბის პანთეონში), ევროპაში მოღვაწე ქართველი კომპოზიტორი და პიანისტი.
დაიბადა ცნობილი საზოგადო მოღვაწის და მეცენატის ა. ჯაბადარის ოჯახში. 1902-იდან სწავლობდა ბრიუსელის, ხოლო სამი წლის შემდეგ ვენის კონსერვატორიაში (პედაგოგები- რ. ჰოიბერგერი და ი. ვოლფმანი). საბოლოდ დამკვიდრდა საფრანგეთში. 1907 ლოზანაში (შვეიცარია) გამოიცა ჯაბადარის რომანსების პირველი კრებული „სიჭაბუკე“ (ქართული პოეტური ტექსტებით). აღიარება მოიპოვა „ქართულმა რაფსოდიამ“ ფორტეპიანოსა და ორკესტრისათვის (1913), რომელიც ამ ჟანრის პირველი ნიმუშია ქართულ მუსიკაში, შესრულდა იმავე წელს ვენაში (სოლისტი-ავტორი). ჯაბადარს ეკუთვნის აგრეთვე ოპერა „გულნარა“ (ა. ყაზბეგის მოთხრობა „ელეონორას“ მიხედვით 1921). საფორტეპიანო და სავიოლონჩელო კონცერტები, ვარიაციები ჩელოსათვის, სიმფონიური სურათები „გველის პერანგი“ და „ინდაურები“, მონოლოგი ტენორისა და ორკესტრისათვის „სულო ბოროტო“ (ნ. ბარათაშვილის ლექსზე). ჯაბადარის ნაწარმოებები საქართველოში ცნობილი გახდა XX ს-ის 40-იანი წლების ბოლოს.
ჯ. ოიკაშვილი
