თალაკვაძე ნიკიტა
(→ბიოგრაფია) |
|||
| (2 მომხმარებლების 4 შუალედური ვერსიები არ არის ნაჩვენები.) | |||
| ხაზი 1: | ხაზი 1: | ||
[[ფაილი:Talakvadze nikita.jpg|thumb|'''ნიკიტა თალაკვაძე''']] | [[ფაილი:Talakvadze nikita.jpg|thumb|'''ნიკიტა თალაკვაძე''']] | ||
| − | '''თალაკვაძე ნიკიტა''' ''(1873 - 8.XII.1933)'' - დეკანოზი. | + | '''თალაკვაძე ნიკიტა''' ''(1873 - 8.XII.1933)'' - [[დეკანოზი]]. |
| − | დაიბადა მედავითნის ოჯახში. 1889-1895 წლებში თბილისის სასულიერო სემინარიაში, 1895-1899 წლებში კი კიევის სასულიერო აკადემიაში სწავლობდა. 1899-1902 წლებში ქუთაისის სასულიერო სასწავლებელში მასწავლებლად მუშაობს. | + | ====ბიოგრაფია==== |
| − | 1902 წლის დეკემბრის პირველ რიცხვებში ჯერ [[დიაკვნობა|დიაკვნად]] აკურთხეს, შემდეგ კი მღვდლად დაასხეს ხელი და ფოთის წმინდა ალექსანდრე ნეველის სახელობის საკათედრო ტაძრის წინამძღვრად დაინიშნა. მამა ნიკიტამ, [[მიტროფანე ლაღიძე|მიტროფანე ლაღიძის]], სოსიკო მერკვილაძისა და სხვათა დახმარებით აღადგინა წმინდა [[თამარ მეფე|თამარ მეფის]] ხსოვნის დღე და თამარობის [[დღესასწაული]]. იგი, როგორც [[ეპისკოპოსი|ეპისკოპოს]] კირიონის (საძაგლიშვილი) თანამოაზრე, აქტიურად მონაწილეობდა ავტოკეფალურ მოძრაობაში. | + | დაიბადა მედავითნის ოჯახში. 1889-1895 წლებში თბილისის სასულიერო სემინარიაში, 1895-1899 წლებში კი კიევის სასულიერო აკადემიაში სწავლობდა. 1899-1902 წლებში ქუთაისის სასულიერო სასწავლებელში მასწავლებლად მუშაობს. 1902 წლის დეკემბრის პირველ რიცხვებში ჯერ [[დიაკვნობა|დიაკვნად]] აკურთხეს, შემდეგ კი მღვდლად დაასხეს ხელი და ფოთის წმინდა ალექსანდრე ნეველის სახელობის საკათედრო ტაძრის წინამძღვრად დაინიშნა. მამა ნიკიტამ, [[მიტროფანე ლაღიძე|მიტროფანე ლაღიძის]], სოსიკო მერკვილაძისა და სხვათა დახმარებით აღადგინა წმინდა [[თამარ მეფე|თამარ მეფის]] ხსოვნის დღე და თამარობის [[დღესასწაული]]. იგი, როგორც [[ეპისკოპოსი|ეპისკოპოს]] [[კირიონ II (საძაგლიშვილი)|კირიონის (საძაგლიშვილი)]] თანამოაზრე, აქტიურად მონაწილეობდა ავტოკეფალურ მოძრაობაში. |
| − | 1912 [[ანჩისხატის ეკლესია|ანჩისხატის]] ყოვლადწმინდა ღვთისმშობლის შობის სახელობის | + | 1912 წელს [[ანჩისხატის ეკლესია|ანჩისხატის]] ყოვლადწმინდა ღვთისმშობლის შობის სახელობის [[ეკლესია|ეკლესიის]] წინამძღვრად განამწესეს. |
| − | + | ||
| − | 1918-1921 წლებში დეკანოზი ნიკიტა გამოირჩეოდა აქტიური მოღვაწეობით, რაც გააგრძელა ქვეყნის გასაბჭოების შემდეგაც, საბჭოთა ხელისუფლება ავიწროებდა უშიშრად მამხილებელ მოძღვარს. 1922 წლის 17 ოქტომბერს ქალთა სასწავლებლის დირექტორმა იგი მასწავლებლობიდან დაითხოვა. 1924 დეკანოზი ნიკიტა აიძულეს, დაეტოვებინა ეკლესია. იგი ჯერ საქართველოს ფინსახკომის | + | 1917 წელს დეკანოზის წოდება მიენიჭა. 1917 წლის 8 მარტს მამა ნიკიტას ბინაზე შედგა საიდუმლო კრება, რომელსაც ესწრებოდნენ [[ნოე ჟორდანია]], [[ალექსანდრე ლომთათიძე]], სოსიკო მერკვილაძე და [[ეპისკოპოსი]] ანტონი (გიორგაძე). კრებაზე გადაწყდა, რომ 12 მარტს სვეტიცხოველში გადაეხადათ სამშვიდობო [[პარაკლისი]], ხოლო შემდეგ წაეკითხათ [[ავტოკეფალია|ავტოკეფალიის]] აღდგენის აქტი. 1917-1920 წლებში დეკანოზი ნიკიტა იყო [[საკათალიკოსო საბჭო 1918-1921|საკათოლიკოსო საბჭოს]] წევრი. იგი იყო სრულიად [[საქართველო|საქართველოს]] [[კათოლიკოს-პატრიარქი|კათოლიკოს-პატრიარქის]] არჩევნების დროს ხმის დამთვლელი კომისიის თავჯდომარე და პირველმა გამოაცხადა ახლად აღდგენილი ქართული ეკლესიის მეთაურად [[კათოლიკოს-პატრიარქი]] კირიონ II (საძაგლიშვილი). |
| − | საბიუჯეტო განყოფილების უფროსად მუშაობდა, შემდეგ - კულტურის სამინისტროში. | + | |
| + | 1918-1921 წლებში დეკანოზი ნიკიტა გამოირჩეოდა აქტიური მოღვაწეობით, რაც გააგრძელა ქვეყნის გასაბჭოების შემდეგაც, საბჭოთა ხელისუფლება ავიწროებდა უშიშრად მამხილებელ მოძღვარს. 1922 წლის 17 ოქტომბერს ქალთა სასწავლებლის დირექტორმა იგი მასწავლებლობიდან დაითხოვა. 1924 წელს დეკანოზი ნიკიტა აიძულეს, დაეტოვებინა ეკლესია. იგი ჯერ საქართველოს ფინსახკომის საბიუჯეტო განყოფილების უფროსად მუშაობდა, შემდეგ - კულტურის სამინისტროში. | ||
დაკრძალულია ვერის სასაფლაოზე. დეკანოზი ნიკიტა იყო თავისი დროის შესანიშნავი მქადაგებელი. ჩვენამდე მოაღწია მისმა არაერთმა ქადაგებამ. ავტორია ჩანაწერებისა, რომელიც ცნობილია, როგორც „მოქალაქე-მღვდლის დღიური“. | დაკრძალულია ვერის სასაფლაოზე. დეკანოზი ნიკიტა იყო თავისი დროის შესანიშნავი მქადაგებელი. ჩვენამდე მოაღწია მისმა არაერთმა ქადაგებამ. ავტორია ჩანაწერებისა, რომელიც ცნობილია, როგორც „მოქალაქე-მღვდლის დღიური“. | ||
| − | + | '''''მიხეილ ქართველიშვილი''''' | |
==ლიტერატურა== | ==ლიტერატურა== | ||
| ხაზი 26: | ხაზი 26: | ||
[[კატეგორია:სასულიერო პირები]] | [[კატეგორია:სასულიერო პირები]] | ||
[[კატეგორია:ქართველთა შორის წერა-კითხვის გამავრცელებელი საზოგადოების წევრები]] | [[კატეგორია:ქართველთა შორის წერა-კითხვის გამავრცელებელი საზოგადოების წევრები]] | ||
| + | [[კატეგორია:თალაკვაძეები]] | ||
| + | [[კატეგორია:დეკანოზები]] | ||
მიმდინარე ცვლილება 20:02, 19 იანვარი 2023 მდგომარეობით
თალაკვაძე ნიკიტა (1873 - 8.XII.1933) - დეკანოზი.
სარჩევი |
[რედაქტირება] ბიოგრაფია
დაიბადა მედავითნის ოჯახში. 1889-1895 წლებში თბილისის სასულიერო სემინარიაში, 1895-1899 წლებში კი კიევის სასულიერო აკადემიაში სწავლობდა. 1899-1902 წლებში ქუთაისის სასულიერო სასწავლებელში მასწავლებლად მუშაობს. 1902 წლის დეკემბრის პირველ რიცხვებში ჯერ დიაკვნად აკურთხეს, შემდეგ კი მღვდლად დაასხეს ხელი და ფოთის წმინდა ალექსანდრე ნეველის სახელობის საკათედრო ტაძრის წინამძღვრად დაინიშნა. მამა ნიკიტამ, მიტროფანე ლაღიძის, სოსიკო მერკვილაძისა და სხვათა დახმარებით აღადგინა წმინდა თამარ მეფის ხსოვნის დღე და თამარობის დღესასწაული. იგი, როგორც ეპისკოპოს კირიონის (საძაგლიშვილი) თანამოაზრე, აქტიურად მონაწილეობდა ავტოკეფალურ მოძრაობაში.
1912 წელს ანჩისხატის ყოვლადწმინდა ღვთისმშობლის შობის სახელობის ეკლესიის წინამძღვრად განამწესეს.
1917 წელს დეკანოზის წოდება მიენიჭა. 1917 წლის 8 მარტს მამა ნიკიტას ბინაზე შედგა საიდუმლო კრება, რომელსაც ესწრებოდნენ ნოე ჟორდანია, ალექსანდრე ლომთათიძე, სოსიკო მერკვილაძე და ეპისკოპოსი ანტონი (გიორგაძე). კრებაზე გადაწყდა, რომ 12 მარტს სვეტიცხოველში გადაეხადათ სამშვიდობო პარაკლისი, ხოლო შემდეგ წაეკითხათ ავტოკეფალიის აღდგენის აქტი. 1917-1920 წლებში დეკანოზი ნიკიტა იყო საკათოლიკოსო საბჭოს წევრი. იგი იყო სრულიად საქართველოს კათოლიკოს-პატრიარქის არჩევნების დროს ხმის დამთვლელი კომისიის თავჯდომარე და პირველმა გამოაცხადა ახლად აღდგენილი ქართული ეკლესიის მეთაურად კათოლიკოს-პატრიარქი კირიონ II (საძაგლიშვილი).
1918-1921 წლებში დეკანოზი ნიკიტა გამოირჩეოდა აქტიური მოღვაწეობით, რაც გააგრძელა ქვეყნის გასაბჭოების შემდეგაც, საბჭოთა ხელისუფლება ავიწროებდა უშიშრად მამხილებელ მოძღვარს. 1922 წლის 17 ოქტომბერს ქალთა სასწავლებლის დირექტორმა იგი მასწავლებლობიდან დაითხოვა. 1924 წელს დეკანოზი ნიკიტა აიძულეს, დაეტოვებინა ეკლესია. იგი ჯერ საქართველოს ფინსახკომის საბიუჯეტო განყოფილების უფროსად მუშაობდა, შემდეგ - კულტურის სამინისტროში.
დაკრძალულია ვერის სასაფლაოზე. დეკანოზი ნიკიტა იყო თავისი დროის შესანიშნავი მქადაგებელი. ჩვენამდე მოაღწია მისმა არაერთმა ქადაგებამ. ავტორია ჩანაწერებისა, რომელიც ცნობილია, როგორც „მოქალაქე-მღვდლის დღიური“.
მიხეილ ქართველიშვილი
[რედაქტირება] ლიტერატურა
გ. მაჩურიშვილი, ლ. ტოგონიძე, XVIII-XX საუკუნეში მოღვაწე სასულიერო პირთა ცხოვრება და მოღვაწეობა, თბ., 2012.
[რედაქტირება] იხილე აგრეთვე
ქართველთა შორის წერა-კითხვის გამავრცელებელი საზოგადოების წევრები
[რედაქტირება] წყარო
საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკა (1918-1921) ენციკლოპედია-ლექსიკონი
