ნაკაშიძე მერი
(→წყარო) |
(→წყარო) |
||
(ერთი მომხმარებლის ერთი შუალედური ვერსია არ არის ნაჩვენები.) | |||
ხაზი 1: | ხაზი 1: | ||
+ | [[ფაილი:Meri nakaSiZe.PNG|thumb|140px|მერი ნაკაშიძე]] | ||
'''მერი ნაკაშიძე''' – (1(14) აპრილი 1914, სიღნაღი − 2 ივლისი 1986, [[თბილისი]]), [[ქართველები|ქართველი]] მომღერალი (ლირიკულ-კოლორატურული სოპრანო), საქართველოს სახალხო არტისტი (1955). 1936 დაამთავრა [[თბილისის სახელმწიფო კონსერვატორია|თბილისის კონსერვატორია]] (პროფ. [[ბახუტაშვილი-შულგინა ოლღა|ო. ბახუტაშვილ-შულგინა]]ს კლასი), 1936-63 [[თბილისის ოპერისა და ბალეტის თეატრი]]ს სოლისტია. ლამაზი ხმისა და შესანიშნავი სცენური გარეგნობის მქონე მსახიობმა შექმნა მრავალი დასამახსოვრებელი ვოკალურ-სცენური სახე: მარო, ლატავრა ([[ფალიაშვილი ზაქარია|ზ. ფალიაშვილი]]ს „დაისი“, „ლატავრა“), ქეთო ([[დოლიძე ვიქტორ|ვ. დოლიძის]] „ქეთო და კოტე“), ცირა ([[ბალანჩივაძე მელიტონ|მ. ბალანჩივაძის]] „დარეჯან ცბიერი“), ლაკმე ([[დელიბი ლეო|დელიბი]]ს „ლაკმე“), ვიოლეტა, ჯილდა ([[ვერდი ჯუზეპე|ვერდი]]ს [[ტრავიატა (ვერდი)|ტრავიატა]], „[[რიგოლეტო (ვერდი)|რიგოლეტო]]“), როზინა ([[როსინი ჯოაკინო|როსინი]]ს „[[სევილიელი დალაქი (როსინი)|სევილიელი დალაქი]]“), მარფა (რიმსკი-კორსაკოვის „მეფის საცოლე“) და სხვ. ეწეოდა ნაყოფიერ საკონცერტო მოღვაწეობას. წარმატებით ასრულებდა [[გლიერი რეინგოლდ|გლიერი]]ს კონცერტს ვოკალისათვის, ი. შტრაუსის ვალსს „ვენის ტყის ზღაპარები“, ბრუსილოვსკის „ორ მერცხალს“, უკრაინულ ხალხურ სიმღერას „სოლოვეიკო“ და სხვ. გაახმოვანა ქეთოს პარტია ფილმში „ქეთო და კოტე“ (1948) და სხვ. | '''მერი ნაკაშიძე''' – (1(14) აპრილი 1914, სიღნაღი − 2 ივლისი 1986, [[თბილისი]]), [[ქართველები|ქართველი]] მომღერალი (ლირიკულ-კოლორატურული სოპრანო), საქართველოს სახალხო არტისტი (1955). 1936 დაამთავრა [[თბილისის სახელმწიფო კონსერვატორია|თბილისის კონსერვატორია]] (პროფ. [[ბახუტაშვილი-შულგინა ოლღა|ო. ბახუტაშვილ-შულგინა]]ს კლასი), 1936-63 [[თბილისის ოპერისა და ბალეტის თეატრი]]ს სოლისტია. ლამაზი ხმისა და შესანიშნავი სცენური გარეგნობის მქონე მსახიობმა შექმნა მრავალი დასამახსოვრებელი ვოკალურ-სცენური სახე: მარო, ლატავრა ([[ფალიაშვილი ზაქარია|ზ. ფალიაშვილი]]ს „დაისი“, „ლატავრა“), ქეთო ([[დოლიძე ვიქტორ|ვ. დოლიძის]] „ქეთო და კოტე“), ცირა ([[ბალანჩივაძე მელიტონ|მ. ბალანჩივაძის]] „დარეჯან ცბიერი“), ლაკმე ([[დელიბი ლეო|დელიბი]]ს „ლაკმე“), ვიოლეტა, ჯილდა ([[ვერდი ჯუზეპე|ვერდი]]ს [[ტრავიატა (ვერდი)|ტრავიატა]], „[[რიგოლეტო (ვერდი)|რიგოლეტო]]“), როზინა ([[როსინი ჯოაკინო|როსინი]]ს „[[სევილიელი დალაქი (როსინი)|სევილიელი დალაქი]]“), მარფა (რიმსკი-კორსაკოვის „მეფის საცოლე“) და სხვ. ეწეოდა ნაყოფიერ საკონცერტო მოღვაწეობას. წარმატებით ასრულებდა [[გლიერი რეინგოლდ|გლიერი]]ს კონცერტს ვოკალისათვის, ი. შტრაუსის ვალსს „ვენის ტყის ზღაპარები“, ბრუსილოვსკის „ორ მერცხალს“, უკრაინულ ხალხურ სიმღერას „სოლოვეიკო“ და სხვ. გაახმოვანა ქეთოს პარტია ფილმში „ქეთო და კოტე“ (1948) და სხვ. | ||
+ | |||
+ | |||
+ | |||
+ | |||
ხაზი 8: | ხაზი 13: | ||
[[კატეგორია:საოპერო მომღერლები]] | [[კატეგორია:საოპერო მომღერლები]] | ||
[[კატეგორია:საქართველოს სახალხო არტისტები]] | [[კატეგორია:საქართველოს სახალხო არტისტები]] | ||
− | [[კატეგორია:თბილისის ოპერისა და ბალეტის თეატრის | + | [[კატეგორია:თბილისის ოპერისა და ბალეტის თეატრის სოლისტები]] |
[[კატეგორია:ნაკაშიძეები]] | [[კატეგორია:ნაკაშიძეები]] |
მიმდინარე ცვლილება 12:39, 5 მაისი 2025 მდგომარეობით
მერი ნაკაშიძე – (1(14) აპრილი 1914, სიღნაღი − 2 ივლისი 1986, თბილისი), ქართველი მომღერალი (ლირიკულ-კოლორატურული სოპრანო), საქართველოს სახალხო არტისტი (1955). 1936 დაამთავრა თბილისის კონსერვატორია (პროფ. ო. ბახუტაშვილ-შულგინას კლასი), 1936-63 თბილისის ოპერისა და ბალეტის თეატრის სოლისტია. ლამაზი ხმისა და შესანიშნავი სცენური გარეგნობის მქონე მსახიობმა შექმნა მრავალი დასამახსოვრებელი ვოკალურ-სცენური სახე: მარო, ლატავრა (ზ. ფალიაშვილის „დაისი“, „ლატავრა“), ქეთო (ვ. დოლიძის „ქეთო და კოტე“), ცირა (მ. ბალანჩივაძის „დარეჯან ცბიერი“), ლაკმე (დელიბის „ლაკმე“), ვიოლეტა, ჯილდა (ვერდის ტრავიატა, „რიგოლეტო“), როზინა (როსინის „სევილიელი დალაქი“), მარფა (რიმსკი-კორსაკოვის „მეფის საცოლე“) და სხვ. ეწეოდა ნაყოფიერ საკონცერტო მოღვაწეობას. წარმატებით ასრულებდა გლიერის კონცერტს ვოკალისათვის, ი. შტრაუსის ვალსს „ვენის ტყის ზღაპარები“, ბრუსილოვსკის „ორ მერცხალს“, უკრაინულ ხალხურ სიმღერას „სოლოვეიკო“ და სხვ. გაახმოვანა ქეთოს პარტია ფილმში „ქეთო და კოტე“ (1948) და სხვ.