ალექსი-მესხიშვილი დიმიტრი სოლომონის ძე
(→წყარო) |
|||
| (ერთი მომხმარებლის ერთი შუალედური ვერსია არ არის ნაჩვენები.) | |||
| ხაზი 11: | ხაზი 11: | ||
==წყარო== | ==წყარო== | ||
| − | [[საქართველოს | + | * [[საქართველოს მართლმადიდებელი ეკლესია:ენციკლოპედია]] |
| + | |||
[[კატეგორია:სასულიერო პირები]] | [[კატეგორია:სასულიერო პირები]] | ||
[[კატეგორია:ქართველი კალიგრაფები]] | [[კატეგორია:ქართველი კალიგრაფები]] | ||
[[კატეგორია:ალექსი-მესხიშვილები]] | [[კატეგორია:ალექსი-მესხიშვილები]] | ||
| + | [[კატეგორია:არქიმანდრიტები]] | ||
მიმდინარე ცვლილება 22:15, 26 იანვარი 2023 მდგომარეობით
ალექსი-მესხიშვილი დიმიტრი სოლომონის ძე - (1778-1862), ტარასი არქიმანდრიტის ძმა, ანჩისხატის ტაძრის უკანასკნელი დეკანოზი (1808-1815), დიკასტერიის მწერალ-მწიგნობარი და „სიბრძნის ტრფიალი“ (H 224).
1795 წელს აღა-მაჰმადხ ანის მიერ თბილისის აოხრებისას გადაარჩინა ტაძრის ქონების ნაწილი. ერთხანს დავითგარეჯის ნათლისმცემლის მონასტერშიც მოღვაწეობდა. გაწაფული კალიგრაფი, „პირველი მწერალი მხედრულისა ხელისა“ ხელნაწერთა გამმართავიც იყო. დ. იცავს და აგრძელებს მესხიშვილთა ოჯახში დამკვიდრებულ სტილსა და წერის მანერას, ამავე დროს მისი ხელწერა ინდივიდუალობასაც არ არის მოკლებული. გადაწერილ ნუსხას დიმიტრი მხატვრულად აფორმებს ასომთავრული სათაური ასოებით. თავის სახელსაც ხვეული დაწერილობით ურთავს. დაკრძალულია ანჩისხატის ტაძარში ამბიონის მარჯვნივ.
მის მიერ გადაწერილი 20 ხელნაწერისა და საისტორიო დოკუმენტებიდან აღსანიშნავია:
1. იოანე ოქროპირის „ოქროს წყარო“, 1796 წ. (H 1074);
2. ბაუმეისტერის „ლოგიკა“, 1801 წ. (S 1156);
3. ანტონ I, გრამატიკა (S 1187];
4. დოგმატიკონი 1802 წ. (S 158);
5. ანდრია კესარიელი, იოანე ღვთისმეტყველის გამოცხადების თარგმანება (S 1129).
