ბარკა
ბარკა – (ღვთაბის გემი). ბარკას უდიდესი ადგილი ეკავა ეგვიპტის რელიგიაში, რადგან ეგვიპტელის წარმოდგენით ზეცა ციურ წყლებს წარმოადგენდა. უპირველეს ყოვლისა, ბარკასთან დაკავშირებული იყო მზის გადანაცვლება ზეცაში. დილიდან დაბნელებამდე რა თავის „დღის ბარკაში“ მიცურავდა ზეცაში, ღამით, მიწისქვეშა წყლებში კი „ღამის ბარკით“. ტაძრებში ღვთაებებს საკუთარი ბარკები ჰქონდათ (ე.წ. „ღვთაების ბარკა“). რიტუალური პროცესიების დროს ისინი ამ ბარკებით გადაადგილდებოდნენ.
ღმერთების ბარკები ორგვარი იყო: სახმელეთო, რომლებიც ქურუმებს ზურგზე შედგმული მიჰქონდათ პროცესიების დროს (ღმერთის ქანდაკება ამ დროს ბარკას ცენტრში მოთავსებულ ნაოსში იდგა). ასეთ ბარკებს პროცესიების ბარკები ჰქვია. წყალზე გადაადგილებისათვის ტაძრებს დიდი საზეიმო ბარკები ჰქონდათ, რომელზეც ჩვეულებრივ სახმელეთო ბარკას ათავსებდნენ. ასეთი ბარკები ძალიან დიდი ზომის შეიძლებოდა ყოფილიყო მაგ. რამსეს III-ის მიერ ამონის და პტახისათვის აგებული ბარკები 130 წყრთის სიგრძის იყო. დიდ საზეიმო ბარკებს სახელებიც ჰქონდათ. ითვლებოდა, რომ ღმერთის ღვთაებრიობა მათ ბარკებზეც გადადიოდა, მაგ. ნეშმეტს, ოსირისის ბარკას, ღვთაებასავით ეთაყვანებოდნენ.
