ვაჟა-ფშაველა:  რამ შემქმნა ადამიანად (სიმღერა)

პროექტი: ბიბლიოთეკა სკოლას  

 


 

 

კითხულობს: ბიბლიოთეკარი ლეილა ზამბახიძე
ალუდა ქეთელაური ამოდის ნათდება ბახტრიონი გაზაფხული
       
გველისმჭამელი გმირის იდეალი ფშაურ პოეზიის გამოხატულებით დავით გურამიშვილის ხსოვნას დამსეტყვე, ცაო, დამსეტყვე
       
ენა ვერხვი იას უთხარი ტურფასა  კაი ყმა (ხევსურულ ჰანგზე)
       
კოსმოპოლიტიზმი და პატრიოტიზმი კრიტიკა ბ. იპ. ვართაგავასი მთანი მაღალნი მრწამს, მარად მიწამებია
       
ნიჭიერი მწერალი რამ შემქმნა ადამიანად (სიმღერა) სამეფოს სიმღერა სტუმარ-მასპინძელი
       
ფესვები შვლის ნუკრის ნაამბობი ჩემი ვედრება ჩემი წუთისოფელი
       

 დამხმარე მასალა:

 

გია არგანაშვილი:  ჩვეულებრივი ვაჟა-ფშაველა

 

  რამ შემქმნა ადამიანად?
რატომ არ მოვედ წვიმადა,
რომ ვყოფილიყავ მუდამა
ღრუბელთ გულ-მკერდის მძივადა,
მიწაზე გადმოსაგდებად
ცვარად ან თოვლად ცივადა?
არ გამწირავდა პატრონი
ასე ოხრად და ტივლადა!
ცაშივე ამიტაცებდა
თან მატარებდა შვილადა.
ასე არ დამჭირდებოდა
სულ მუდამ ყოფნა ფრთხილადა.
მზის მოტრფიალე ვივლიდი
სიკვდილის გამაწბილადა;
მაღლა ცა, დაბლა ხმელეთი
მე მექნებოდა წილადა.
გავიხარებდი, მთა-ბარსა
ოდეს ვნახავდი მწვანედა,
მორწყულსა ჩემის ოფლითა,
ყვავილებს შიგნით, გარეთა,
გადავუშლიდი გულ-მკერდსა
დღისით მზეს, ღამით მთვარესა.
სიცოცხლეს ვაგრძნობინებდი
მომაკვდავ არემარესა.
თოვლად ქცეულსა გულშია
ცეცხლად იმედი მრჩებოდა,
რომ ისევ ჩემი სიკვდილი
სიცოცხლედ გადიქცეოდა
და განახლებულ ბუნებას
ყელ-ყურზე მოეხვეოდა.

1913