პუნქტუაცია
(→წყარო) |
|||
| (ერთი მომხმარებლის 2 შუალედური ვერსიები არ არის ნაჩვენები.) | |||
| ხაზი 8: | ხაზი 8: | ||
აძნელებდა. დამწერლობის განვითარებასთან ერთად გაჩნდა ტექსტის დანაწევრების საჭიროება. ძვ. ქართულში წინადადებით გამოხატული აზრის დასანაწევრებლად წერტილების სხვადასხვა კომბინაცია გამოიყენებოდა. XIX ს-ში ქართული პუნქტუაცია რუსულის გზას გაყვა და დღემდე მის ანალოგს წარმოადგენს. | აძნელებდა. დამწერლობის განვითარებასთან ერთად გაჩნდა ტექსტის დანაწევრების საჭიროება. ძვ. ქართულში წინადადებით გამოხატული აზრის დასანაწევრებლად წერტილების სხვადასხვა კომბინაცია გამოიყენებოდა. XIX ს-ში ქართული პუნქტუაცია რუსულის გზას გაყვა და დღემდე მის ანალოგს წარმოადგენს. | ||
| − | თანამედროვე ქართულში პუნქტუაციური სისტემა შედგება შემდეგი სასვენი ნიშნებისაგან: წერტილი, [[ორწერტილი]], [[მრავალწერტილი]], [[მძიმე (სასვენი ნიშანი)|მძიმე]], წერტილ-მძიმე, ტირე, | + | თანამედროვე ქართულში პუნქტუაციური სისტემა შედგება შემდეგი სასვენი ნიშნებისაგან: წერტილი, [[ორწერტილი]], [[მრავალწერტილი]], [[მძიმე (სასვენი ნიშანი)|მძიმე]], წერტილ-მძიმე, [[ტირე]], |
| − | [[დეფისი]], [[კითხვის ნიშანი]], ძახილის ნიშანი, კითხვით-ძახილის ნიშანი, [[ბრჭყალები (პუნქტუაცია)|ბრჭყალები]], ფრჩხილები. | + | [[დეფისი]], [[კითხვის ნიშანი]], ძახილის ნიშანი, კითხვით-ძახილის ნიშანი, [[ბრჭყალები (პუნქტუაცია)|ბრჭყალები]], [[ფრჩხილები (პუნქტუაცია)|ფრჩხილები]]. |
''შ. აფრიდონიძე'' | ''შ. აფრიდონიძე'' | ||
| ხაზი 26: | ხაზი 26: | ||
[[კატეგორია:ენათმეცნიერების დარგები]] | [[კატეგორია:ენათმეცნიერების დარგები]] | ||
[[კატეგორია:სასვენი ნიშნები]] | [[კატეგორია:სასვენი ნიშნები]] | ||
| + | [[კატეგორია:პუნქტუაცია]] | ||
| + | [[კატეგორია:ქართული ენა]] | ||
მიმდინარე ცვლილება 23:33, 7 მაისი 2025 მდგომარეობით
პუნქტუაცია – (საშ. ლათ. Punktuation < punctum – წერტილი),
1. ანბანისა და ციფრებისაგან განსხვავებული გრაფიკული ნიშნების, სასვენი ნიშნების სისტემა. პუნქტუაციის ძირითადი დანიშნულებაა წერილობითი (ბეჭდვითი) ტექსტის აზრობრივი დანაწევრება და მისი გრაფიკული ორგანიზაცია. ორთოგრაფიასთან ერთად პუნქტუაცია არის სალიტერატურო, ანუ დამწერლობის მქონე ენის ძირითადი საშუალება სათქმელის, აზრის მოსაწესრიგებლად გრაფიკული გზით;
2. ამა თუ იმ ენის წერილობითი ტექსტის პუნქტუაციური გაფორმების წესები;
3. ენათმეცნიერების დარგი, რომელიც შეისწავლის პუნქტუაციის სისტემის კანონზომიერებებსა და სასვენი ნიშნების ხმარების
პუნქტუაციის ჩამოყალიბებამდე სიტყვები მიჯრით, ინტერვალის გარეშე იწერებოდა, რაც ტექსტის აღქმას აძნელებდა. დამწერლობის განვითარებასთან ერთად გაჩნდა ტექსტის დანაწევრების საჭიროება. ძვ. ქართულში წინადადებით გამოხატული აზრის დასანაწევრებლად წერტილების სხვადასხვა კომბინაცია გამოიყენებოდა. XIX ს-ში ქართული პუნქტუაცია რუსულის გზას გაყვა და დღემდე მის ანალოგს წარმოადგენს.
თანამედროვე ქართულში პუნქტუაციური სისტემა შედგება შემდეგი სასვენი ნიშნებისაგან: წერტილი, ორწერტილი, მრავალწერტილი, მძიმე, წერტილ-მძიმე, ტირე, დეფისი, კითხვის ნიშანი, ძახილის ნიშანი, კითხვით-ძახილის ნიშანი, ბრჭყალები, ფრჩხილები.
შ. აფრიდონიძე
[რედაქტირება] ლიტერატურა
- თაბუკაშვილი ტ. სასვენი ნიშნების ხმარება. ტფ. 1925;
- ბასილაია ნ. სასვენი ნიშნების ხმარების წესები ქართულში, თბ. I966;
- ჟურნალისტის სტილისტიკური ცნობარი, თბ., 2002.
